| |
Πέρα απ’ τις σιωπές των λόφων οι κορφές
μες το πρώτο μας το βλέμμα δυο ευχές
δίχως όνομα ο λόφος μας ανήκει
χτυποκάρδι, σπάει ο μύθος τη γαλήνη.
Σεργιανάς και γράφεις κύκλους και με κλείνεις
στην Εδέμ με επιστρέφεις και μ’ αφήνεις
μοναχός σε μονοπάτια της αγάπης
απ’ το λόφο θ' ανεβώ και θα ξανάρθεις.
Σε βουνοκορφές σε βρήκα, λίγο δάκρυσα
με φυλάκισε η στοργή σου και γονάτισα
μ’ ελευθέρωσες, το γέλιο μας εξάγνισε
βασιλεύει και το φως ξαναμοιράστηκε.
Γίναν' ακριβές οι λέξεις σα με κράτησες
πέρα απ’ το μεγάλο δρόμο με προσκάλεσες
σαν αγέρας μου μιλούσες, καταλάβαινα
πριν τη σκέψη μ' ένα νεύμα σε προλάβαινα.
Με το πνεύμα μ’ οδηγούσες, δεν προσπέρασα
το θνητό σώμα περνούσε στ’ απροσπέλαστα
και υπάκουες στη λέξη και στον έρωτα
στο ταξίδι που θ' αντέξει τ' αφανέρωτα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
