| |
Μες στα δέντρα το σπιτάκι σου κρυμμένο
Να κοιμίζει δυο ματάκια καστανά
Με το γέλιο του να σ' έχει σκεπασμένο
Να σου στρώνει το κρεβάτι με φιλιά
Έτσι θέλω μες στη μνήμη μου να μένει
Ένας άνθρωπος που άργησε να ρθεί
Κι όμως μπήκε στη ζωή μου τη γδαρμένη
Και τη βάφτισε ολόλαμπρη γιορτή
Σ' ένα σπίτι που τον κρύβει απ' τον ήλιο
Με δυο χέρια σαν ευλύγιστα κλαριά
Κάμει νότες να χορεύουν σ' έναν κύκλο
Πού 'χει κλείσει την ανθρώπινη καρδιά!
Κι είναι κάποιος που όλο θέλει να μας δίνει
Κι εμείς κλείνουμε τα μάτια και τ' αυτιά
Η σκιά του μόνο πέφτει στην οδύνη
Για ν' αφήνει την ψυχή του να γελά
Ένας άνθρωπος με κράτησε στα χέρια
Ούτε όνειρο, δεν είναι, ούτε ψέμα
Ένας άνθρωπος με σάρκα και οστά!..
..Κι είναι ο Ήλιος.. που γυρνά τα μεσημέρια
..Κι η Σελήνη.. που ξυπνά τα δειλινά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
