| |
mantinada
25-10-2008 @ 15:22 | Κι αν είν' η παγωνιά της νύχτας, δε γνωρίζω,
εκείνη που τα σωθικά μου σκίζει...
Ή αν της μοναξιάς η ανάσα είναι που, σύριζα,
την ψυχή μου σε κομμάτια τεμαχίζει...
Ένα γνωρίζω, κάθε που την απελπισία στο βλέμμα σου θυμάμαι...
Ένα, σαν αγκαλιά με μια φωτογραφία σου κοιμάμαι...
Πως της ανάγκης έρωτας ποτέ σου δεν υπήρξες...
Πως της αγάπης σύμμαχος επέλεξες να είσαι...
Κι όταν ψυχή και σώμα ήταν ένα,
φόβο δεν είχε πια κανείς μας για κανέναν...
Δεν είναι φλόγα αυτό που καίει τη ζωή μου...
Είναι σκοτάδι, καταχνιά, ένα απύθμενο κενό
που βούτηξα ψυχή μου...
Να σώσω ότι αγάπησα πιο πάνω απ' τη ζωή μου...
Ν' αγγίξω μέσα σου ξανά, να βρω την ύπαρξη μου...
Δως μου το χέρι σου μαζί για να σωθούμε...
Δως μου φτερά, ξανά, ψηλά για ν' ανεβούμε...
Σ' ευχαριστώ Θεοδώρα...
Να είσαι πάντα καλα... | | oneirodromio
25-10-2008 @ 15:26 | Δυο σελίδες η ζωή και προσπερνώ
επαναστάτησα, με λέξεις σε κερνώ
::yes.:: ::yes.:: | | Θεοδώρα Μονεμβασίτη
25-10-2008 @ 23:22 | Χρόνια πολλά για τον Δημήτρη, Δήμητρα.
Η Δήμητρα... θεά αγαπημένη στην αρχαία Ελλάδα.
Σήμερα επανάληψη: Περσεφόνη.
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=36034 | | Χ.Ρ.Υ.Σ.Α
26-10-2008 @ 10:47 | Πολύ όμορφο Θεοδώρα μου!!!! ::hug.:: | | Celestia
26-10-2008 @ 15:34 | Eιναι αργα....και γω περιμενω να διαβασω εσενα.
Ισως παραξενευτεις που δεν βαζω σχολιο παντα αλλα δεν βρισκω λογια καθε φορα να γραψω για τους υπεροχους στιχους σου.
Απλα τους διαβαζω!
Εισαι υπεροχη! ::kiss.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
