agrafos
25-10-2008 @ 22:30 | ομορφο ::up.:: | |
Aris4
25-10-2008 @ 23:04 | Γιαννη , κι εσυ εισαι καταπληκτικος !! ::up.:: | |
Αγνή
25-10-2008 @ 23:16 | ναι, είσαι | |
zpeponi
25-10-2008 @ 23:32 | Κι ο παράδεισος θά ναι μια τέτοια λήθη.
εξαιρετικο!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
νετη541
26-10-2008 @ 00:10 | ....τι να σου πω, βρε....έχω μείνει.... | |
sofianaxos
26-10-2008 @ 01:19 | Πολύ καλό !!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
ΟΡΦΕ@Σ
26-10-2008 @ 01:58 | Πολύ ωραίο.... ::up.:: | |
χάρης ο κύπριος
26-10-2008 @ 04:16 | δεν ξέρω για τον ουρανό αλλά το ποίημά σου είναι καταπληκτικό !
::hug.:: | |
my alter ego
26-10-2008 @ 05:37 | Καταθέτεις με προσωπική φωνή
ιδιωτικές αλήθειες
που βρίσκουν κοινωνούς παντού
Εύγε! | |
Noldiel
26-10-2008 @ 16:01 | ...η μάνα που σκύβει
επιμένοντας πολλή ώρα
για να πάρει από κάτω
το πεσμένο πηρούνι...
... ο πατέρας που γλύκανε...
...σε βάρος του αληθινού μου πατέρα...
αλήθεια; ::rol.::
Το "κάνοντας την μεγάλη αμαρτία να τον συγχωρέσω" δεν το κατάλαβα, αλλά και τίποτα δεν ξερω. Ουτε για τον παράδεισο. Μόνο υποθέτω, όπως κι εσυ, πως ο ουρανός πάντα είναι εκεί, ακόμη κι όταν θολώνει η ορατότητά μας.
Δεν ξέρω αν μου άρεσε το γραπτό σου, αλλά σίγουρα με άγγιξε. Μοιράζεις μαζί μας κάτι τόσο προσωπικό... ::hug.::
Καλή και δημιουργική εβδομάδα να έχεις. | |
justawoman
27-10-2008 @ 13:32 | Αιχμαλώτισε τη σκέψη μου και κέρδισε την αίσθησή μου
κάτι που συχνά μου συμβαίνει με τα ποιηματά σου Γιάννη
| |
 |
