Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Αλλοτινό
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130617 Τραγούδια, 269432 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Αλλοτινό
 Της νιότης...
 
Πώς να κρυφτείς;
Καμία κραυγή δεν μπόρεσε.
Ανάλγητη, αδυσώπητη,
ισόβια στιγμή,
τη γλύκα που μου χάρισες
πίσω την πήρες.
Φίλησα το όνειρο,
σε άφησα πίσω και σε λησμόνησα,
άνοιξα την αγκαλιά στη ζωή,
δεν ήξερα, τα ‘χασα,
μα τώρα έμαθα
δεν έχει νιάτα η ρυτίδα
μόνο παρελθόν,
ένα παρελθόν που κοιτά σαδιστικά
κάθε πρωί τη μοναξιά μου.
Λυπάμαι για τις μέρες,
τις άτυχες μέρες
που άντεξαν στη φυγή,
το πολλαπλό κάλεσμα
που ασυγχώρητα απέφυγα,
το φίλημα του ανέμου
που εμπόδισα να με ταξιδέψει.
Ερημος και μακρύς ο δρόμος
δεν το ΄χα προσέξει πως άργησα.
Τώρα ο χειμώνας ήσυχος,
σώμα από το σώμα μου
βαραίνει επάνω μου
και κάνει κρύο,
μόνο η καρδιά μου καίει.

Αιθέρια Γκρι: Εκδόσεις Αρμός



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 22
      Στα αγαπημένα: 3
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Σαν νάχαν ποτέ τελειωμό τα πάθια και οι καυμοί του κόσμου. “Το μοιρολόγι της φώκιας “ Παπαδιαμάντη
 
zennoula
26-10-2008 @ 18:16
::hug.:: ::up.:: ::up.::

καλημερα κωστη μου
ποιητη των ποιητων
Αγνή
26-10-2008 @ 22:30
Κώστα...πώς δικτυώνεις τόσο γαλήνια
την επιθυμία του εαυτού με την διαπίστωση της άλωσης
!!!
χάρης ο κύπριος
26-10-2008 @ 22:43
όλα τα καλά παιδιά βλέπω...
καλημέρα στην zennoula και στην Αγνούλα
καλημέρα Κωνσταντή
αχ αυτές οι μέρες οι άτυχες....
ευτυχώς που τουλάχιστον καίγεται η καρδιά...κι ας πονάει.
το σχόλιο της Αγνής είναι εξίσου όμορφο και αληθινό όπως το ποίημά σου.
Spartinos
26-10-2008 @ 23:21
Μια ζωγραφια!!!
καλημερα Κωστα
Ιππαρχος
27-10-2008 @ 00:34
δεν έχει νιάτα η ρυτίδα
μόνο παρελθόν

Πόσο δίκιο έχεις...εξαιρετικός όπως πάντα!
zpeponi
27-10-2008 @ 02:11
::yes.:: ::yes.::
peiraiotissa
27-10-2008 @ 03:03
το πολλαπλό κάλεσμα
που ασυγχώρητα απέφυγα,
το φίλημα του ανέμου

Σαν φίλημα του ανέμου...σαν πνοή...τόσο όμορφο!!!!!!!!!!!

::up.:: ::up.:: ::up.::
Γιώργος Θαλάσσης
27-10-2008 @ 03:21
οπως παντα εξαιρετικος
miss_a256
27-10-2008 @ 04:11
Φίλησα το όνειρο,
σε άφησα πίσω και σε λησμόνησα,
άνοιξα την αγκαλιά στη ζωή,
δεν ήξερα, τα ‘χασα,
μα τώρα έμαθα
δεν έχει νιάτα η ρυτίδα
μόνο παρελθόν,
ένα παρελθόν που κοιτά σαδιστικά
κάθε πρωί τη μοναξιά μου.
Λυπάμαι για τις μέρες,
sofianaxos
27-10-2008 @ 04:25
Δεν έχω λόγια Μεγάλε ποιητή !!!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::hug.::

Γειάσου Κώστα
swordfish
27-10-2008 @ 04:32
Υπέροχο Κώστα, την καλημέρα μου!!! ::yes.:: ::up.::
νετη541
27-10-2008 @ 04:41
...το διάβασα...το ξαναδιάβασα....βγηκα, έκανα δουλειές, ξανάρθα....το ξαναδιάβασα...στο τέλος το εκτύπωσα κι έτσι βουτάω πια ανενόχλητη....σε ζηλεύω τρελα, αγαπητέ Κωστή.... ::4076.::
χρηστος καραμανος
27-10-2008 @ 04:47
Πώς να κρυφτείς;
Καμία κραυγή δεν μπόρεσε.
Ανάλγητη, αδυσώπητη,
ισόβια στιγμή,
τη γλύκα που μου χάρισες
πίσω την πήρες.
ΚΩΣΤΑ ΕΙΣΑΙ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΣ,ΜΠΡΑΒΟ!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
oneirodromio
27-10-2008 @ 06:32
Τώρα ο χειμώνας ήσυχος,
σώμα από το σώμα μου
βαραίνει επάνω μου
και κάνει κρύο,
μόνο η καρδιά μου καίει.

::theos.::
Ελένη Σ.
27-10-2008 @ 06:59
Φτάνει που ο χειμώνας είναι ήσυχος και η καρδιά σου καίει, θαρρώ μυρίζει Άνοιξη, ετούτος ο χειμώνας Κώστα!!!!!!!!
Χ.Ρ.Υ.Σ.Α
27-10-2008 @ 07:58
ΥΠΕΡΟΧΟ!!!! ::kiss.::
Ιχνηλάτης
27-10-2008 @ 08:23
Έβγαλες τα τεφτέρια με τα χρωστούμενα φίλε Κώστα!!
Χρωστάμε και πρέπει να πληρώσουμε όλοι μας!
Ας μην λυπώμαστε λοιπόν.
Helene52
27-10-2008 @ 08:36
΄Οπως πάντα ..... ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΣ !!!!!
Για άλλη μια φορά το θαυμασμό και το ΜΠΡΑΒΟ μου !
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
justawoman
27-10-2008 @ 11:01
Όντως, πολύ ανήσυχη η τόση ησυχία

Γι εγώ για εκτύπωση πάω! ::love.::
Mικρουλι
27-10-2008 @ 12:16
"Τώρα ο χειμώνας ήσυχος,
σώμα από το σώμα μου
βαραίνει επάνω μου
και κάνει κρύο,
μόνο η καρδιά μου καίει."

Μπραβο Κωστα, πολυ μου αρεσε!!

::up.:: ::up.:: ::up.::
Xωρολάτρης
27-10-2008 @ 13:30
Εισαι ένας υπέροχα ζωντανός άνθρωπος αγαπημένε μου Ποιητή .Υπέροχος!...Μεγάλο το σημερινό σου ποίημα..τεράστιο..Τοννοι από ασήκωτες αισθησεις το κουμαντάρουν καθως στέκεσαι αδειανός στο μπαλκόνι σου και παρακολουθεις τον χειμώνα που χαίρεται..Ηδονικά το παρελθον χοροπηδά μπρος στα μάτια σου και τραβάει τις ορέξεις της ψυχής σου που στέκονται αμήχανες από δρόμο ..Σαν ένας ορφανός γίγαντας μοιάζεις που θρυμματίζει άκομψα την επιτυχία του προορισμού του..Και κει..ανάμεσα στα αλλεπάλληλα τοπία της μοναξιάς σου,φωνές..πολλές αγαπημένες και λαχταριστές φωνές να σε γυρεύουν για να φτιάξουν την κραυγή που αφησες μοναχή τοτε..Θυμάσαι?
Flake
27-10-2008 @ 15:29
δεν έχει νιάτα η ρυτίδα
μόνο παρελθόν
Εχεις ένα λυρισμό στη γραφή σου και αυτό μου αρέσει το αγάπησα τούτο το ποιημα

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο