Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130998 Τραγούδια, 269511 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Αποχωρισμός
 
Αποχωρισμός….


Πάνω στον ώμο κρεμασμένο το βουργιάλι
Κρασί, ψωμί και κάτι λέξεις κουβαλάς
Ένας νομάς σ’ άξενη στέπα τριγυρνάς
Πάντα μακριά σου της καρδιάς σου τ’ ακρογυάλι


Αχάραγα σου παραγγείλαν να μισέψεις
Κι απ’ την ορφάνια σου πληγώθηκεν η γης
Που με τα νύχια σου την έσκαβες να βγεις
Κι εκεί στα χώματα πάλι παιδί να παίξεις


Σε πατητήρι αποστάζεις την ψυχή σου
Και το γλυκόπικρο χυμό σκύβεις να πιεις
Απ’ την κατάρα να ξεφύγεις δεν μπορείς
Κι από τη γνώση πως τελειώνει κι η ζωή σου


Ένα μαντάτο μοναχά σε βασανίζει
Πως την αγάπη σου την τρώνε τα σκυλιά
Κι αυτή ατάραχη τη νιότη της κερνά
Χαμογελά καθώς το αίμα της στραγγίζει…




[align=right][I]Αγαπημένη μου, ... δε σε χόρτασα….Αλλά από εδώ και μπρος δε θα σε βλέπω καθόλου. Αυτό δε σημαίνει ότι δε θα σ’ αγαπάω – απλά θα το δείχνω μ’ άλλο τρόπο…. (μερικώς παραφρασμένο απόσπασμα από την ταινία Δύσκολοι αποχαιρετισμοί – Ο μπαμπάς μου )[/I][/align]




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 20
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

...σκέτη νούμερο...(της μητρός μου)
 
Wild_Sorrow
29-10-2008 @ 09:05
Ρυθμός καββαδία....χρώμα μουντό κι αφαντο....και γεύση πίκρας......πόσο ωραιο???!!!! ::yes.::
mychoco
29-10-2008 @ 09:23
δύσκολοι είναι οι αποχωρισμοί....
πολύ ωραίο το ποίημά σου!!
::up.:: ::love.:: ::hug.::
Celestia
29-10-2008 @ 10:26

Σε πατητήρι αποστάζεις την ψυχή σου
Και το γλυκόπικρο χυμό σκύβεις να πιεις
Απ’ την κατάρα να ξεφύγεις δεν μπορείς
Κι από τη γνώση πως τελειώνει κι η ζωή σου

Πολυ δυνατη γραφη! Μου αρεσε πολυ! ::theos.:: ::up.::
sofianaxos
29-10-2008 @ 10:26
Πολύ όμορφο !!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
zennoula
29-10-2008 @ 10:33
::up.:: ::hug.:: ::up.::
Helene52
29-10-2008 @ 10:44
Πολύ όμορφο !!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
Χ.Ρ.Υ.Σ.Α
29-10-2008 @ 11:28
Σε πατητήρι αποστάζεις την ψυχή σου
Και το γλυκόπικρο χυμό σκύβεις να πιεις
Απ’ την κατάρα να ξεφύγεις δεν μπορείς
Κι από τη γνώση πως τελειώνει κι η ζωή σου


Ένα μαντάτο μοναχά σε βασανίζει
Πως την αγάπη σου την τρώνε τα σκυλιά
Κι αυτή ατάραχη τη νιότη της κερνά
Χαμογελά καθώς το αίμα της στραγγίζει

Απίστευτη είσαι Εφη μου!!! Απίστευτη!!! ::hug.::
agrafos
29-10-2008 @ 11:33
στο τελος....φλεβες κανονικα
heardline
29-10-2008 @ 12:56
Τι να πω και τι σχόλιο να κάνω, τι?????????

Δεν νομίζω να χρειάζονται σχόλια για τέτοιες δημιουργίες, ή μάλλον δεν νομίζω να υπάρχουν σχόλια ανώτερα της δημιουργίας αυτής !!!!!!!!!

είσαι υπέροχη, είσαι υπέροχη, εί.... υπ......., απειροστικώς !!!!!!!
Ιππαρχος
29-10-2008 @ 13:11
Πολύ δυνατό Έφη!
Συμφωνώ με τον Γιάννη από πάνω...
Xωρολάτρης
29-10-2008 @ 13:15
Ηταν σαν να σε άκουσα να το απαγγέλεις..Τόσο όμορφα..τόσο ήσυχα..τόσο γλυκά να φευγουνε οι λέξεις από το στόμα σου χωρις ακρότητες και χωρις υπερφίαλες αναφορές για τον θάνατο και τον αποχωρισμό.Ειναι σαν να ακολουθεις το πεπρωμένο με ένα βήμα απεξαρτημένο από οποιαδήποτε αντίδραση ..μόνη σου έννοια η αγάπη..την έχασες κι αυτη..τέλειωσε..Απλά λοιπόν ήρθε το απόλυτο τελος..το δεχεσαι και εξαφανιζεσαι μέσα του..Αυτή ηταν η ζωη..και αυτος ειναι ο θάνατος..Προχωράμε..
Nefeligeretis
29-10-2008 @ 13:53
Ρε συ Εφη, είναι ένα αριστούργημα, μπράβο κοπέλα μου!
Με συγκίνησες αφάνταστα!
TAS
29-10-2008 @ 14:05
απέσταξες την ψυχή μου . .
χάρης ο κύπριος
29-10-2008 @ 15:37
πολύ όμορφο Έφη μου !
anthier
29-10-2008 @ 16:34
wraio opos k na xei
ψιτ-ψιτ
30-10-2008 @ 00:15
::cool.::
giannisanas
30-10-2008 @ 01:38
πολύ καλό Έφη
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
30-10-2008 @ 05:47
Κι αυτή ατάραχη τη νιότη της κερνά
Χαμογελά καθώς το αίμα της στραγγίζει…
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Nikos Krideras
31-10-2008 @ 10:09
Ποίημα μπράβο Εφη! ::up.:: ::up.:: ::up.::
Μοιάζω μ'εσένα
31-10-2008 @ 15:48
Πώς μου ξέφυγε τούτο 'δω;
Έφη μου γράφεις μοναδικά!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο