| |
σαν ενας αγγελος που εχασε τα φτερα και σιγοκλαιει
σε μια αναμνηση που σβηστηκε απο τη μνημη
μια νυκτα θα κινησει μακρια απο τη λυπη
με ενα σπαθι να παλευει ανεμομυλους
με ενα κουπι να γυρευει μια ιθακη
στα τοιχη της τροιας να σκοτωνεται για μια ελενη σκαρτη
με μυθους να γλυκαινεται
με ξωτικα νεραιδες να χορευει μες στο βραδυ
μα οτι στο τελος θυμιζει της αληθειας την οψη
οι κυκλωπες σκοτωσανε τα ονειρα
η πηνελοπη παντρευτηκε και εκανε οικογενεια
η ελενη χωρισε και πηρε τον παρη
μα της πεζης πραγματικοτητας ποτηρι δε θα πιει
ιουδα φιλημα τρεις αρνηση του πετρου
σε ενα ονειρο θα συνεχισει για να ζει
μανδυα ψευτικο σε κοσμο τραγικο θα φορει
και τα ονειρα θα θρηνει σαν εραστης που εχασε μια αγαπη
το σπαθι απο το βραχο θα τραβα μια ζωη μοναχος σε ενα ψεμα
και εγω προφητης σε ενα ονειρο απατηλο θα ζω
το τελος που ερχετε για αυτον θα δω
σαν ολα τα ωραια που πρεπει να τυλιξει το σκοταδι
μα δεν θα γινω της αληθειας αγγιελοφορος
οξειν αγγελειν ας το πει καποιος μαντατοφορος
και ετσι σε ενα πλαισιο την ιστορια του αφηνω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
