| |
Δε μιλάς κι απόψε κι αγναντεύεις
στον κύκλο την περίμετρο μαντεύεις
απ’ την καρδιά μέχρι την ξένη περηφάνια
πεθαίνει η θλίψη κι η χαρά μόνο μια στάλα.
Μα δεν πειράζει, μες το όνειρο δε βρέχει
κι αυτή η χώρα ούτε σύνορα δεν έχει
κοιτώ το δρόμο μου να γράφει «Παραπέρα»
πριν την αυγή μια θεά μου είπε "Έλα".
Όλα δικά μας τα βουνά κι ο ουρανός μας.
Δικός σου.
Λίγο μονάχα μ' ακουμπά ο απόηχός σου.
Σ’ έργο για φλάουτο. Τη φύση τι τη νοιάζει;
Μαύρο και άσπρο και το γκρι να εξουσιάζει.
Σε έναν κύκλο το Γιν-Γιανγκ με σινική
μελάνι μαύρο κι η ζωή ζωγραφική
για να τη μάθω γονατίζω και πονώ
ό,τι κι αν γνώρισα αυτό και αγαπώ.
Αν σηκωθώ ίσως με δεις πώς θα ξεφύγω
τη λεωφόρο θ' αρνηθώ, θα την αφήσω
να ‘ρθεις κοντά μου πιο νωρίς κι όχι για μένα
τα περασμένα σβήνω εδώ και τα γραμμένα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
