| |
| | μια φάτνη στα ερείπια-ε- |  | | |
έφυγαν τα Χριστούγεννα
και κάποιοι μοναχοί τους,
δεν εστολίσανε δεντρί
ήταν βαριά η ψυχή τους
τις αναμνήσεις τις παλιές
φέρνανε στο μυαλό τους,
μέσα σε δάκρυα και λυγμούς
πνίγανε τον καημό τους
ένοιωσα το συναίσθημα
στον ξαφνικό χαμό της,
και δέντρο δέν ξανάστησα
μετά το θάνατο της
πέρασαν χρόνια και καιροί
κι η μοναξιά η κακούργα
μου είχε κλέψει τη ζωή
για όνειρα καινούργια
περνούσα τα Χριστούγεννα
μαύρα και πονεμένα,
και απ τη θλίψη την φριχτή
τάχα σχεδόν χαμένα
όμως βρήκα τη δύναμη
μέσα απ τα όνειρα μου,
μια φάτνη στα ερείπια
να στήσω στα στερνά μου
ευθύς ξαναστυλώθηκα
και το κουράγιο βρήκα,
και πάλι αρματώθηκα
κι απ τη μιζέρια βγήκα
ξεχύθηκα σαν άνεμος
σε στράτες σκονισμένες,
μα και σε ρούγες φωτεινές
που είχα για χαμένες
με καλοδέχτηκαν εκεί
πανέμορφες κυράδες,
και μούπαν όλες στο αυτί
να μην γυρεύω άλλες
όμως βαθειά και μέσα μου
τη θαλπωρή ζητούσα,
μια στέγη και μια συντροφιά
έστω λιτά κι αν ζούσα
γιαυτό και σεις μοναχικοί
μια φάτνη ξαναστήστε,
και τη δική σας γέννηση
και πάλι ξαναζήστε
marakos
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | ο φοβισμενος αστυνομικός,ειναι το ιδιο επικινδυνος με τον αδίστακτο τρομοκράτη | | | |
|
Aris4
01-11-2008 @ 02:40 | Να ακουτε το Μαριο !!!!!!!!!!!!!!!!!! ::up.:: ::kiss.::
Γεια σου πατριδα ::theos.:: | | ΟΡΦΕ@Σ
01-11-2008 @ 03:03 | Ωραίο.... ::up.:: | | solminoraki
01-11-2008 @ 04:56 | γιαυτό και σεις μοναχικοί
μια φάτνη ξαναστήστε,
και τη δική σας γέννηση
και πάλι ξαναζήστε
Μάριε, τα σέβη μου ... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | rosestar
01-11-2008 @ 08:24 | όμως βρήκα τη δύναμη
μέσα απ τα όνειρα μου,
μια φάτνη στα ερείπια
να στήσω στα στερνά μου
ευθύς ξαναστυλώθηκα
και το κουράγιο βρήκα,
και πάλι αρματώθηκα
κι απ τη μιζέρια βγήκα
::up.:: | | heardline
01-11-2008 @ 11:21 | οτι είπε ο Αρις4, να σε ακούμε πρέπει, κάτι ξέρεις εσύ
Καλό μήνα Μαράκο μου και χαθρετίσματα στη Φωτεινούλα σου !! | | marakos1948
01-11-2008 @ 13:36 | Την καρδιά σας ν ακούτε και μόνο αυτήν.Άλλωστε δεν είμαι τίποτα περισσότερο απο μια μετριότητα,που ποτέ όμως δεν έπαψε ν αφουγκράζεται τους χτύπους της καρδιάς της.Άλλωστε τί αξία θα είχε η ζωή μας χωρίς την ΑΓΑΠΗ.Και όχι μόνο στα στενά όρια μιας σχέσης,άλλα σε πανανθρώπινο επίπεδο.Τίποτα εξ άλλου δεν μας ανήκει,παρα μονάχα λίγες φτυαριές χώμα , για να σκεπάσουν για πάντα το υπεροπτικό μας ΕΓΩ. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
