| |
Σ’αγαπώ μ’όσο μου δίνει ο νούς μου παλμό κι ανασασμό
Σ’αγαπώ μες στης ζωής μου τον σεισμό τον χαλασμό
Στα χρυσά κρεββάτια της νυχτιάς
Με της σοφίας το βάθος,στο ψήλος της αρχοντιάς
Μυστικό με ζεί με κυριεύει
Οίστρος,σκλάβο με σέρνει με ληστεύει
Γυναίκα αστέρινη, του μυστικού ουρανού μου
Σ’έφερε η νύχτα πάλι του λατρευτού μου
Χαρά μου εσύ πέρα απ’τ’άνθρωπινα και τα ωραία
Χυμένη μες στη ψυχή μου ιδέα
Ουσία ,αιτία που κρατάς αξεχώριστα δεμένα
Σώμα και καρδιά,ολάκερο εμένα
Σ’αγαπώ μοίρα στερνή,ποθητή
Δίψες με χαιδεύουν ,νυχτοήμερα και σπαραγμοί
Άμοιαστου πόθου λαχτάρα κοντά,μακρυά σου
Ευχή που ντύθηκες με το κορμί να ξεψυχήσω με τ’όνομά σου
Χρυσομάνα του τραγουδιού μου,λατρεία
Νερό κι αέρα μου ,αίμα.θυσία
Δίχως να ψάχνω απλώνω πιά τα φτερά μου
Στην αγκαλιά του έρωτά σου,έρωτά μου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
