| |
Ξοδεύτηκα σε φεγγαριού τους φωτεινούς κρατήρες
ξοδεύτηκα και στη σκιά που κρύβει η καμπύλη
του σύννεφου το ρόδινο με σιωπές σπατάλησα
και των μισάνοιχτων χειλιών γλυκές γραμμές τις βάδισα
Ανάσες μου τις ξόδεψα χιλιόμετρα να τρέχω
στον αργαλειό του ονείρου μου το μαγικό χαλί
το δάκρυ το σπατάλησα κάκτο σκληρό να βρέχω
του έρωτα η έρημος , αγκάθια και πληγή
Ξοδεύτηκα να ισορροπώ , αδέξιος σχοινοβάτης
στου σώματος την άσκηση και της ψυχής λαχτάρα
για δίχτυ είχα κουρελού , παραμυθιού τη πλέξη
και νύχια που γρατζούνιζαν χορδές σε μια κιθάρα
Φύλλο και κοντοστάθηκα κάτω απ’ το φως του ήλιου
χυμούς λίγους τους έστειλα στα πιο μικρά λουλούδια
κι όταν φθινόπωρο φανεί , σαν τελευταία σπατάλη
να πέσω λέω χορεύοντας μ’ ανέμου τα τραγούδια
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
