| |
Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για φίλους που μας πρόδωσαν
Για ανθρώπους που μείνανε σκιές
Για φώτα που σβήσανε καθώς περπατάγαμε στην τροχιά τους
Για δρόμους που γκρεμίστηκαν και φτιάξανε γκρεμούς για να χωράμε να
Πέφτουμε
Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για εκείνες τις πόλεις που μας φιλοξένησαν
Μα τώρα δεν υπάρχουν πια
Για κείνες τις πόλεις που χάθηκαν μες στην ομίχλη του χρόνου
Και το μόνο που έμεινε από δαύτες είναι η μυρωδιά από σάπια σάρκα
Να τριγυρνάει στα ρουθούνια σαν απουσία
Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για τα πάθη που μας κυνήγησαν και που κυνηγήσαμε κι εμείς
Για τις γωνιές που φτιάξαμε να συναντιόμαστε σε παλιές φωτογραφίες χαμογελώντας στο μέλλον
Για τις πόρτες που κλείσαμε πίσω χωρίς να κοιτάξουμε την προσμονή στα μάτια εκείνης που χάσαμε
Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε, πάντα έρχεται η ώρα αυτή,
Σε μια γλώσσα αλλιώτικη
Στο βασίλειο του χρόνου
Υπήκοοι και εξόριστοι παρέα
Πιασμένοι σε μια προσευχή για να ζητήσουμε το έλεος
Με τα σημάδια στις παλάμες να ψηλαφίζουν άλλες μνήμες
Α.Κ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 3
| | | | | | | |
|
