Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130938 Τραγούδια, 269493 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Αναπολώ
 
[font=Comic Sans Ms]
Σ’ένα παρόν τρισάθλιο
μαζεύω κόμπους τις στιγμές να τις ξεπλέξω
Έχουν ξεβάψει και ειν’ το θέαμα μακάβριο
Με κυνηγάνε , με τρομάζουν για το αύριο
κάνω το βήμά μου να ανοίξω για να τρέξω.

Μα μάγκωσαν τα πόδια
στέρφο του χρόνου το μεγάλο παγοδρόμιο
τα χιονοπέδιλα είναι κι αυτά εμπόδια
να μη με δουν του Ήλιου μου οι ευχές, τα κατευόδια
Κλειστό να μένει του φωτός το μόνο στόμιο.

Καθηλωμένη σ’ένα όχι
αγώνα έδινα μήπως κερδίσω ένα ναι’
Οι αντοχές βγαίναν σα λόχοι
κι όλο πληθαίνανε οι στόχοι
«Πού σημαδεύεις;» μου φωνάζανε «μικρέ».

Αναπολώ αυτά που’φύγαν
με του ανέμου την ασύγκριτη πνοή
μακριά πολύ, μακριά με πήγαν
βραχειά κι ας είχα τη ζωή.

Τώρα τα πίνω στον καφέ μου
τα αναδεύω με τρεις κόκκους ζάχαρη
ξέρω μου μοιάζεις αδερφέ μου
σου μένει η γεύση η πικρή, η άχαρη...



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 16
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες,Φαντασίας
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

poetryf
 
MARGARITA
05-11-2008 @ 01:52
Αθανασία!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::love.:: ::hug.::
Σελίνα
05-11-2008 @ 02:06
υπέροχη...
TAS
05-11-2008 @ 02:29
Καθηλωμένη σ’ένα όχι
αγώνα έδινα μήπως κερδίσω ένα ναι’

ποτέ καθηλωμένη εσύ Νάσια...
αξίζει να επιμένουμε, όταν κάτι ή κάποιος α ξ ί ζ ε ι , έστω κι αν ο δρόμος φαντάζει αδιάβατος . . ::wink.::
::hug.::
Πριγκιπας
05-11-2008 @ 02:38
στέρφο του χρόνου το μεγάλο παγοδρόμιο ::theos.::
swordfish
05-11-2008 @ 02:44
''Σ’ένα παρόν τρισάθλιο
μαζεύω κόμπους τις στιγμές να τις ξεπλέξω
Έχουν ξεβάψει και ειν’ το θέαμα μακάβριο
Με κυνηγάνε , με τρομάζουν για το αύριο
κάνω το βήμά μου να ανοίξω για να τρέξω.'' Καλημέρα σου!!!!

::up.:: ::kiss.::
Κακτίνα
05-11-2008 @ 04:20
Λίγο πολύ όλοι από έναν αγώνα μαθαίνουμε και καταλαβαίνουμε πολλά από αυτά που φύγανε. Πολύ καλό !!!
χάρης ο κύπριος
05-11-2008 @ 04:57
εμένα πάλι μου έμεινε μια γεύση από χάρη διαβάζοντάς σε !
υπέροχη όπως πάντα !
::hug.::
Ελένη Σ.
05-11-2008 @ 05:36
Ότι και να γράψεις, έχει τη σφραγίδα σου! Αυτή της ποιότητας πάντα!
Α.Ε. ΕΠΕ
05-11-2008 @ 07:21
Με τον Χάρη... όμορφη γεύση ::hug.::
**Ηώς**
05-11-2008 @ 08:10
Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ....ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΜΟΥ....ΒΑΛΕ ΣΤΗΝ ΑΚΡΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ....ΚΑΙ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΙ ΠΑΙΖΕΤΑΙ....ΦΙΛΙΑ!
mychoco
05-11-2008 @ 09:25
::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
Χ.Ρ.Υ.Σ.Α
05-11-2008 @ 10:04
Καθηλωμένη σ’ένα όχι
αγώνα έδινα μήπως κερδίσω ένα ναι’


Απίστευτο ολόκληρο αλλά αυτό όλα τα λεφτά!!! ::hug.::
utterly sweet
05-11-2008 @ 10:56
Είχα καιρό να διαβάσω κάτι τόσο ωραίο...μέσα απ'τη ψυχή μου Αθανασία σ'ευχαριστώ!!!!Κουκλίτσα μου δεν ξέρω αλλά (και συγνώμη σε όλους τους επάνω) είσαι η μόνη εδώ μέσα που τα αισθήματά της τρέχουν νερό απ'τα μάτια και την ψυχή!Όσο για την αναπόληση καλό μας κάνει κι αυτή μερικές φορές,έτσι;! ::wink.:: ::hug.::
utterly sweet
05-11-2008 @ 10:57
Από τα πολύ πολύ αγαπημένα μου!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
justawoman
05-11-2008 @ 11:08
"το είδες το αποφάσισες ο κόσμος δεν αλλάζει
κι έτσι μικρέ μεγάλωσες και μου 'πες σκοτεινιάζει"... Δανάη έφη

Ωραιότατο Αθανασία!!!
αλλά το τέλος... τσακίζει μικρή μου
Mικρουλι
05-11-2008 @ 11:36
Υπεροχο!!
::up.:: ::yes.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο