| |
Να γράφω δεν μπορώ, δεν ξέρω γράμματα
μονάχα κάπου κάποτε σκάλισα μια καρδιά
σε κάποιου πεύκου τον κορμό για έναν- παντοτινά
που έμεινε στα σπλάχνα μου- αγέραστο έρωτα…
Δεν ξέρω να μιλώ ποτέ δε μίλησα
μονάχα κάπου κάποτε συλλάβισα θαρρώ
τα λόγια κάποιου αέναα κινούμενου νερού
που είχε ,λέει , όνειρο να βγει στη θάλασσα
δεν ξέρω ν’ ακουμπώ, ποτέ δεν άγγιξα
μονάχα κάπου κάποτε άφησα την αφή
σε κάτι αιχμηρά γυαλιά, μνήμες που δεν ξεχνώ
και που έρχονται τις νύχτες σαν ολοζώντανες
μονάχα τα βουνά στέκονται αγέρωχα
κι εγώ κάπου στο κάποτε πάταγα σταθερά
πριν καταλάβω γρήγορα πως χάνεται ο καιρός….
δεν ξέρω -έλεγα- να γερνώ μα να που γέρασα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
