| |
με του φεγγαριου το φως θα φτιαξω
στου αργαλειου το αδραχτι
ενα πεπλο να σε κρυψω απο του κοσμου την κακια
απο του πονου το κεντρι και δακρυ
και καθε βραδυ θα ρχομαι ξανα στο προσκεφαλι
αγγελος με φτερα που εχασε για τη δικη σου χαρη
με του φεγγαριου το φως και των συννεφων το δακρυ
θα με εκει οταν ολλα μαζι σου τα βαλουν
διπλα θα σταθω στου κοσμου την ακρη
και δε θα μετανιωνω γιατι το φως δεν ειναι στη δικη σου χαρη
τα τελευταια λογια σαλεμενων εραστων
στιχακια ενος ερωτα ανεκπληρωτου θα ψυθιριζω στα αυτια σου
και οταν του κοσμου το δακρυ το νιωσεις
θα με εκει ξανα να με πληγωσεις
με φεγγαριου πανσεληνο μια νυκτια θα σταθω
απεναντι σε ολο τον κοσμο
για μια αγαπη
ζητιανος στην δικη σου την αυλη
ικετης σε βωμο αρχοντικο
αρχοντες της αυλης και οσοι την δικη μου συμμεριζεστε μορφη
καντε αυτη τη χαρη πονου αυτη και μισος να μην νιωσει
και τα φτερα και η χαρη σε σας χαλαλι
ικετης σε αυτη και παντοτε κοντα της
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
