Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Εκ Παραδρομείς
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130934 Τραγούδια, 269492 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Εκ Παραδρομείς
 Όταν μας κουράσει πια ο ουρανός, θα δέσουμε λέξεις στα πόδια μας και αργά θα βυθιστούμε στη γη
 
Εγώ σε ήθελα, να γίνεις δρόμος
Και από χώμα, σε χαλίκι να αλλάζεις
Ματώνοντας τα γόνατά μου όταν πέφτω πάνω σου

Από χαλίκι σε μαύρη άσφαλτο
Ερήμου εικόνα να σαλεύει στο βάθος σου
Καθώς θα έβραζαν τα μέσα σου. Καλοκαιριού αναθυμίαση

Τις ατέλειωτες λευκές γραμμές σου
Μετρώντας, να ξεμακραίνω απ’ τα ορισμένα
Σε στροφές, να πλαγιάζει το βλέμμα. Αποκαθήλωση σκέψης

Χιλιόμετρα, οργιές, μίλια, στάδια
Παιχνίδια στα πόδια
Χωρίς βαρυγκόμια το ταξίδι μου
Και οι στάσεις μου, σε μιαν άκρη των ματιών σου
Πεδιάδες και πεδιάδες κυματιστές να χορεύουν
Έτσι να ξαπόσταινα

Μα εσύ
Ώ, εσύ
Πουλί ήθελες να γίνεις κι άστρο
Να δαγκώνεις τις φτερούγες σου τη μέρα
Και τις νύχτες μέσα απ' το μαύρο νυφικό σου
Να λάμπεις ακόμα

Αυτές τις μισές φτερούγες, που έπεσαν πλάι μου
έχω. Να τις κάνω δρόμο
Φως απ’ το μαύρο ύφασμα του μαξιλαριού
Ενύπνια που σακατεύουν τα βήματα

Δρόμο κι αν το λέω
Δρόμος δεν είναι
Παρα είναι ξεθωριασμένο χαλί που ίπταται
Μεταξύ γης και ουρανού
Λήθης και μνημοσύνης
Δεν είναι παρά νέφος που με πετάει όταν το αγγίξω
Στα έλη που αγκαλιάζουν
Εμάς που υποπέσαμε στο ανόσιο έγκλημα της αγάπης




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 4
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Ρούχα που δε θα φορεθούν ποτέ
      Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Αρρώστησα κι απόκαμα, σ΄ αυτό το συννεφόκαμα...
 
justawoman
05-11-2008 @ 10:09
εμείς του ονείρου οι εκδρομείς...
Μου άρεσε το ποίημα μα εστιάζω στο σχόλιο
ποίημα επίσης

Αλήθεια, πότε οι λέξεις γίνονται αερόστατα και μας απογειώνουν
και πότε βαρίδια που μας βυθίζουν στη γη;
Βυθίζουν στη γη!!!
karpox
05-11-2008 @ 10:32
ζηλευτο αισθημα....
αξιεπαινη γραφη......
ερωτικοτατο στο συνολο!!
Μπραβο σου!!!!
mychoco
05-11-2008 @ 11:27
Πολύ όμορφο....!!!
::love.:: ::love.:: ::love.::
Xωρολάτρης
05-11-2008 @ 13:10
Πολύ ωραιο το ποιημά σου ανόσιε εγκληματία της αγάπης..Θαυμάσιο!Καικάτι ακομα ..δεν θα το πιστέψεις αλλά αυτο το "αρρωστησα κι απόκαμα σ΄αυτο το συννεφόκαμα "που λες, μου είχε κολλήσει κατά εναν περιεργο τρόπο σαν έκφραση πάνω μου..και δεν θυμόμουν που το χα δει..Τωρα που σε ειδα θυμήθηκα.. Ναι σαι καλά λοιον Αμακόφενυς και να εισαι πιο συχνά εδω..

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο