| |
| | Τολμηρή προσωπογραφία |  | | | Στη Μ. Σ. και σε όλα τα παιδιά που μεγάλωσαν χωρίς αγάπη. . . | | |
Η Μαριλήνα
Με τα μαύρα ρούχα και τα εβένινα μαλλιά
Και τις δεκάδες σκουλαρίκια στη μύτη, στα χείλη και στ’ αυτιά
Το έντονο γκόθικ μακιγιάζ, μάτια σα μαυρισμένα από γροθιά
Βγαίνει, μεθά, πίνει, καπνίζει
Τι θ’ απογίνει ούτε η ίδια το γνωρίζει
Ούτε και την απασχολεί
Ούτε και νοιάζει και κανέναν
Στενά που την περιστοιχίζει
Η Μαριλήνα
Δε φοβάται το παιχνίδι της φωτιάς
Ουσία τρομερή δεν υπάρχει
Που εκείνη να διστάσει
Να δοκιμάσει
Ούτε γνωρίζει τείχη και όρια επιτρεπτά
Του ηθικού και του ανήθικου άγραφα ή γραπτά
Σεξ ασύστολα με άντρες και γυναίκες κάνει
Εύκολα και πολλές φορές στο τέρμα φτάνει
Μα ποτέ αληθινά δεν το ευχαριστιέται
- Κάθε που κάτι τέτοιο της συμβαίνει
Μέσα της θέλει να πεθάνει -
Η Μαριλήνα
Ήρθε απ’ το πουθενά μέσα από ανούσια πράξη
Δυο ανθρώπων που μισιούνταν
Με μυαλά καθόλου εν τάξει
Η Μαριλήνα
Ένα λουλούδι για δοχείο απορριμάτων
Μια παιδική καρδιά
Για σκουπιδιάρικο νευρώσεων τοξικών
Ψυχασθενειών των ανθρωπομόρφων τεράτων
Χωρίς η ίδια να ‘χει την ευθύνη
Των άπειρων σε βάρος της αισχρών κακουργημάτων
Στα έξι της κιόλας «πουτάνα» και «χαζή»
Στα δώδεκά της «ασουλούπωτη χοντρή»
Με μούρη μαυρισμένη
Στο ξύλο αδικαιολόγητα σπασμένη
Και πάνω απ’ όλα
Με ψυχή πολλάκις βιασμένη
Δεν είναι η Μαριλήνα η Μούσα των αραχνοΰφαντων
Των εαυτολάγνων, ντελικάτων «ποιητών»
Δεν είν’ η πάναγνη παρθένα
Είναι κραυγή
Μια μαύρη τρύπα που ρουφά
Μπροστά της ό,τι βρει
Η Μαριλήνα ό,τι στο διάβα της βρεθεί θα ξεριζώσει
Κι όποιον ειλικρινά την αγαπήσει
Εκείνη θα πληγώσει
Ανάπηρη την άφησαν, ανίκανη να νιώσει
Πώς θα μπορούσε άραγες
Αφού μίσος αβάσταχτο την εμποτίσαν
Για ό,τι εκείνοι δεν κατάφεραν
Για ό,τι αυτοί δε ζήσαν
Στο είδωλό της το όμορφο μες στο γυαλί
Τη μαύρη τους καρδιά αντιστοιχίσαν
Η Μαριλήνα γελά με το παραμικρό
Καμπανιστά και δυνατά
Στο βλέμμα της όμως πάντα μαχαίρια και σπαθιά
Δεν ασχολείται με θέματα σοβαρά
Όποιος τη συναντήσει λίγο ευαίσθητος
Και με αντίληψη κακή
Θα σπεύσει αμέσως να τη χρήσει «επιφανειακή»
Μα η Μαριλήνα μόνο ξέρει
Τι έχει χρόνια σκαρφιστεί για να μην υποφέρει
Με πόση κόλλα και καρφιά την εύχαρή της μάσκα
Στο πρόσωπό της το πικρό έχει εφαρμόσει
Και πόσο βαθιά πρέπει να σκάψει για να βρει το θησαυρό της
Ο άσημος Ήρωας που θα τη σώσει
Θησαυρό που,
Καιρό άφαντος στη λάσπη και στις πέτρες,
Έχει, παρόλ’ αυτά, επιβιώσει. . .
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
| | | |
|
utterly sweet
08-11-2008 @ 01:38 | Μου θύμισες μια κοπέλα που ξέρω...πόσο δίκιο έχεις...είναι ψυχές που βγάζουν αγκάθια και βιάζονται να πληγώσουν προτού πληγωθούν!Θέλουν στήριξη,φροντίδα,αγάπη αλλά είναι επικίνδυνες γιατί δεν δένονται πουθενά...απλά εξαρτιούνται..!
Πράγματι υπέροχο αυτό που έγραψες και πάνω απ'όλα ΑΛΗΘΙΝΟ!!!Μπράβο ρε Jorlin... ::up.:: ::up.:: ::yes.:: | | Nefeligeretis
08-11-2008 @ 01:46 | Μπράβο ρε Jorlin, δεν είναι τολμηρό είναι αλήθεια που καίει.
::yes.:: | | poetryf
08-11-2008 @ 04:15 | Η Μαριλήνα ό,τι στο διάβα της βρεθεί θα ξεριζώσει
Κι όποιον ειλικρινά την αγαπήσει
Εκείνη θα πληγώσει
Ανάπηρη την άφησαν, ανίκανη να νιώσει
::cry.:: | | χάρης ο κύπριος
08-11-2008 @ 04:23 | αληθινά τολμηρό !
::hug.:: | | dodoka
09-11-2008 @ 00:22 | Δημιουργήματα, τερατουργήματα, ανευθυνων ανθρώπων.Ποιος την ρώτησε? Μια πικρή πλευρά της ζωής. Πρόσωπο που ζει και κινείται δίπλα μας κι εμεις το προσπερνάμε γιατι δεν ειναι δικό μας. Η κοινωνια των αντιθέσεων. Αληθινο και αξιο συγχαρητηρίων!!! ::up.:: | | Jorlin
10-11-2008 @ 17:18 | Σας ευχαριστώ για τα σχόλιά σας, παρότι δεν έχω δυστυχώς τη δυνατότητα να σας επισκέπτομαι συχνά...
Η Μαριλήνα είναι υπαρκτό πρόσωπο... κι έχω την ατυχία να γνωρίζω και τους (ανθρώπους;) που την έφεραν στον κόσμο. Για μένα δεν υπάρχει μεγαλύτερο έγκλημα από το να κακοποιείς ένα παιδί, πόσο μάλλον όταν είναι το δικό σου...
Πιστεύω πάντως ότι η αληθινή αγάπη τα πάντα μπορεί να αποκαταστήσει... αρκεί να μην αργήσει... Και αληθινή αγάπη σημαίνει αποδοχή και επιμονή! Τους αγγέλους με τα φτερά όλοι τους αγαπούν, αυτό όμως δεν έχει και μεγάλη αξία... Η μαγκιά είναι να αναγνωρίζεις και ν' αγαπάς και τους αγγέλους που μοιάζουν με δαίμονες. . .
Καλό ξημέρωμα σε όλους σας!! ::1808.:: | | psixopedi
07-08-2015 @ 16:29 | χαίρομαι που διαβάζω μια τόσο καλή και αυθόρμητη ποιήτρια. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
