| |
μια νυκτα αν και αυτη
θα πιω το φεγγαρι και ολη τη λιμνοθαλασσα
θα σταματησω να σε δω λιγο πριν το ποτο στο πατο
με συρει και στης λασπης τον βυθο με παρασυρει
ενα παιδι εμαθε να σερνει βαριες τις αλυσιδες της αγαπης
και τη βουη του κοσμου νιωθει στα στηθη του να καιει
και στο ταξιδι που πα σαρακηνοι θα συρουν την ψυχη του
για το παζαρι δηναρια αρκετα δεν θα βρουν να την αγορασουν
ετσι στης πικρας το κελι αιχμαλωτο θα τον βρουν να πινει ουισκι
της δικιας του μοναξιας την φυλακη
και καθε βραδυ να θρηνα στης του πανσεληνου το φως
και καθε βραδυ θα πονα πληγες που εχουν σβησει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
