Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ρύποι
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130899 Τραγούδια, 269486 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ρύποι
 αφιερωμένο στην πύκνωση των αιωρούμενων μικροσωματιδίων
 
Ρύποι

Μέσα στα βρώμικα ,λερά μου κιτάπια
Μονάχα εκεί η ψυχή μου ανασαίνει
Και βγαίνει μαύρη, αισχρή, μολυσμένη
Έως που να νιώσει την νέα της άπνοια

Με έξεις πορεύεται, που έξω δαμάζει
Κυλά απρόβλεπτη σ’ απάτες και λόγια
Και μπαινοβγαίνει σ’ ονείρων υπόγεια
Μόνον εκεί, μοναχά… δεν τρομάζει.

Ντύνεται πόθους σαν ρούχα ραμμένα
Απ’ τα βελόνια, ενός αλάνη θεού
Που ακουμπισμένος στην άκρη του νου
Δεσπόζει επάνω στον εύθραυστο υμένα
…………………………………………………………..

Εκεί σε είδα να φτάνεις σιγά
Με ένα κερί μες το άπραγο χέρι
Ήταν νυχτιά από καυτό μεσημέρι
Κι αντί για φως μου ‘χες δώσει… φωτιά

Ήξερες τόσα… μα τόσο πολλά
Που είχα ξεχάσει… κι ας ήμουν φθαρμένος
Πόσα ξεχνά! ένας πρώην αλωμένος
Αν κατακάτσει βαθιά του, η γητειά

Απωλεσμένοι κι οι δυο τώρα πια
Δικαίου λόγους ξεχάσαμε πίσω
Κι ότι μπροστά διεκδικούσε το ίσιο…..
Ήταν αργά να γυρίσει ξανά.

…………………………………………………………………


Μες των πολλών επαφών την σκιά
Διάγει η ψυχή μου σαν το άπληστο μάτι
Κι απορροφά ότι μοιάζει να λάμπει
Απ’ των στερνών αντοχών την σκουριά

Πιάνει δουλειά και σμιλεύεται αργά
Μέσα από ρίμες, φωτιές και ντουμάνια
Ρουφά περίπλοκα και νόθα χαρμάνια
….της αλητείας αποκτά τη χροιά





Ρύποι στο σώμα, στο νου … η ψυχή
Και ένα στέρεο κομμάτι από αέρα
Ψάχνει να δει… τι συμβαίνει… πιο πέρα
Μα μοιάζει ο κόσμος χτιστός… φυλακή.




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 10
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

το πιο ξένο σε μένα... είναι ο εαυτός μου
 
**Ηώς**
09-11-2008 @ 01:51
Με έξεις πορεύεται,
ΔΕΥΤΕΡΑ ΦΥΣΗ!!!!!!!!!!!!!!!ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΝΑ ΑΠΕΓΚΛΩΒΙΣΤΟΥΜΕ!!!!!!!!!!ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ::yes.:: ::yes.:: ::theos.::
poetryf
09-11-2008 @ 03:14
Εκεί σε είδα να φτάνεις σιγά
Με ένα κερί μες το άπραγο χέρι
Ήταν νυχτιά από καυτό μεσημέρι
Κι αντί για φως μου ‘χες δώσει… φωτιά

Ήξερες τόσα… μα τόσο πολλά
Που είχα ξεχάσει… κι ας ήμουν φθαρμένος
Πόσα ξεχνά! ένας πρώην αλωμένος
Αν κατακάτσει βαθιά του, η γητειά

Φωτεινή έμπνευση! Υπέροχος και πάλι!
justawoman
09-11-2008 @ 03:35
Αν κι ανεπεξέργαστο, φέρει έντονα το στίγμα σου!
Πάλη του φωτός με το σκοτάδι ή
η άλλη όψη της ζωής
Φωτεινέ μου...
mychoco
09-11-2008 @ 04:22

Ρύποι στο σώμα, στο νου … η ψυχή
Και ένα στέρεο κομμάτι από αέρα
Ψάχνει να δει… τι συμβαίνει… πιο πέρα
Μα μοιάζει ο κόσμος χτιστός… φυλακή.

Είναι πανέμορφο!!!!
::up.:: ::up.:: ::up.::
το κορίτσι του Μαι
09-11-2008 @ 05:26
φωνάζει το φώς μεσ'τα σοτάδια σου!!
πολύ φώς!
μιά όμορφη Κυριακή να έχεις ::yes.::
νετη541
09-11-2008 @ 05:43
...εξακολουθείς και μ' εντυπωσιάζεις....μάλλον ήρθε η ώρα να το ψάξω, λοιπόν... ::4076.::
justawoman
09-11-2008 @ 06:01
Μοιράζω τραγουδάκια ::wink.::
http://www.youtube.com/watch?v=KngJVhcu8Ys&feature=related

foteinos
09-11-2008 @ 12:05
καλησπέρα σε όλους και ξεχωριστά στον καθένα και ευχαριστώ ::rol.::
Χ.Ρ.Υ.Σ.Α
09-11-2008 @ 12:09
Υπέροχο!! ::hug.::
ψιτ-ψιτ
10-11-2008 @ 01:29
μεγαλο το......εχεις.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο