| |
Τοσο πολυ σε αγαπουσα που χανομουνα
μεσα σε σκεψεις σε σεναρια κι υποθεσεις
για δυο κουβεντες απ'τα χειλη σου κρεμμομουνα
κοινα σημεια μας να βρω στις αντιθεσεις
Και εσυ μου εδινες τροφη για να συνεχιζα
δεν τα παρατησα κι ας βρηκα δυσκολια
μεσα στον ακαρπο σου ερωτα με εθιζα
και προσπερνουσα οποια ειχα αμφιβολια
Ειχα ποτισει τις φοβιες σου με αισθηματα
μεσα απ'το βαθος της ψυχης μου σ'αγαπουσα
για οσα ποθησες κινουσα ολα τα νηματα
και περνα ρισκα που για αλλους δεν τολμουσα
Παντα μου εδειχνες την μερα ευχαριστηση
μα μεχρι παλι να βραδυασει το ξεχνουσες
μες στο σκοταδι ειχε ο ερωτας απηχηση
που τον απεριπτες ξανα οταν ξυπνουσες
Οσες χαρες με προσφορα αποπειραθηκες
για οση μου δωσες με δοσεις ευτυχεια
εκ των υστερων καποιο λαθος αποφανθηκες
και μου ξεχειλιζες τις λυπης τα δοχεια
Καμενες σταχτες πως μπορουσες και ξαναναβες
παντα απορω σε οτι θες γιατι εμπιπτω
που ηρθες κι εφυγες δεν ξερω τι καταλαβες
εισαι σεναριο που για μελλον αποριπτω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
