Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130998 Τραγούδια, 269507 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Το σπίτι
 
Ο επαρχιακός δρόμος
μπροστά απ’ το σπίτι
ανεξίκακη αρχαία αμαξιτός
μα στον υγρότοπο το λεωφορείο
δε με περιμένει τα πρωινά
Ώρες πολλές λοιπόν
απότοκης
μισανθρωπίας ή στοχασμού
νοηματικά διάκενα
ώστε στο τηλέφωνο ν’ απαντιέμαι
σχεδόν φυσιολογικός
Αχρείαστος δρόμος
μπροστά απ’ το σπίτι
κι η πόλη του πόθου πονετικότερη
με την πρέσα του τυπογράφου
γλυκό νανούρισμα
τα μεσημέρια
Κι Όταν οι βροχές ψιθυρίζουν
τ’ αυτιά μου
διαπερνά κυκλοτερώς
το προσάναμμα του διαπληκτισμού
με τους τοίχους
…Στον απόηχο το σπίτι ησυχάζει
σαν κοντραμπατζής μασημένος
που σιμά στο πουγκί του έχει
κρυμμένο σουγιά …



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Η απόλυτη ελευθερία είναι το καπιταλιστικότερο των αγαθών
 
poetryf
19-11-2008 @ 02:30
Με μπέρδεψε λίγο η πλοκή. Δεν σημαίνει όμως ότι το φταίξιμο είναι δικό σου. Ίσως να έχω αντιληπτική αδυναμία.
Ποιητικότατο όμως!
Οροφέρνης
19-11-2008 @ 03:56
Το φταίξιμο είναι κατ' εξοχήν δικό μου. Ποτέ δεν ξεμένεις σ' ένα σπίτι επειδή το θέλησε μόνο ο καιρός κι η τύχη... Ευχαριστώ poetryf !
justawoman
19-11-2008 @ 04:36
Μοιάζει με παράπονο ο διαπληκτισμός με τους τοίχους, αλλά ο εγκλεισμός εντός αυτών μοιάζει επιλογή... Στο ποίημα ο ερημιτισμός είναι διάχυτος και μια ανήσυχη ησυχία επίσης
Ωραία κατάθεση, αν και όχι ιδιαιτέρως εύληπτη
καλώς μας βρήκες Καβαφικέ ήρωα
::smile.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο