Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131076 Τραγούδια, 269527 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ταλαντώσεις νευρικής φύσεως
 παλαιό μεν, αναδομημένο δε... την καλή καλημέρα μου στιχόπολη :-)
 

Βράδυ βαρύ, μνήμες γεμάτο
παρούσες –άφθαρτες–
στον υπνοβάτη χρόνο
που δε χαρίζει δευτερόλεπτο
απ’ τη διάρκειά του
για να χωρέσει ξέμπαρκες στιγμές
μα ούτε κι ότι βρέθηκε στο δρόμο

Η μικρή μου θλίψη αποπροσανατολισμένη
κούρνιασε στην αγκαλιά μιας ευχής

Oι προσδοκούσες εποχές των ρηγμάτων
–ιχνηλάτες σε παμπάλαια δρώμενα–
ανατέλλουν στ’ ακούσματα
κάποιων ανάλαφρων χειμέριων φλοίσβων

Να ξανάρθεις, φωνάζει το απρόσμενο
Θα ξανάρθω, ψελλίζει η ανάμνηση

Πάλι γυρίσαμε, πίσω γυρίσαμε
σ’ εκείνο το μαγκούφη δισταγμό
που μας περίμενε καρδιά μου

Πώς να μην υποκύψεις
Μικρό παιδί το κλάμα του και φόβος
για κάθε βεβαιότητα που τείνει
να υποσκελίσει την κυριαρχία του

Κράτησα δύο σπιθαμές αδράνειας
κι από τα χρώματα, το πιο μουντό μπεζ
Μ’ ένα χλωμό βλέμμα –αδιάφορο–
σε ανοιχτό παράθυρο καθρέφτη
έντυσα την υπομονή και την οδύνη

Και μοναχά η αμφισβήτηση
Έμειν’ ορθή κι ακέραια
Άγγελος; δαίμονάς μου;
ή στιγμιαία έξαρση
ασύνειδης προσπάθειας;

Βαρύ που είναι το ξημέρωμα
στη χώρα της αυτογνωσίας.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 20
      Στα αγαπημένα: 3
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      replay
      Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Οι λέξεις έχουν κι άλλο φλούδι παραμέσα. Όπως τα μύγδαλα κι η υπομονή (Γ. Ρίτσος)
 
νετη541
23-11-2008 @ 15:04
....Εξομολόγηση: το τελευταίο πράγμα που κοιτώ και καταγράφω, από παιδί ακόμα, είναι ο τίτλος....εδώ μου συνέβη το παράδοξο να γράψει πρώτα ο τίτλος....και να τον εμπεδώνω σε κάθε πέρασμα...μόνο που η πρώτη μου σκέψη παραμένει: απ' την ταλάντωση γεννιέται η μουσική....ας αναδομηθούμε λοιπόν.... ::love.:: ::hug.:: ::kiss.:: ...(τις άλλες εξομολογήσεις θα στις κάνω κατ' ιδίαν....)
Κακτίνα
23-11-2008 @ 15:38
βαρύ το ξημέρωμα πάνω σε κοφτερά βράχια
**Ηώς**
23-11-2008 @ 21:53
Και μοναχά η αμφισβήτηση
Έμειν’ ορθή κι ακέραια
Άγγελος; δαίμονάς μου;
ή στιγμιαία έξαρση
ασύνειδης προσπάθειας;
την καλημέρα μου! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ψιτ-ψιτ
23-11-2008 @ 23:04
εεεε?? ::huh.:: ...φιλια
dodoka
23-11-2008 @ 23:27
καλημέρα σου
Βαρύ που είναι το ξημέρωμα
στη χώρα της αυτογνωσίας.
η διαπίστωση αυτή ταρακούνησε ομολογώ!
::up.:: ::hug.::
Αστρογιογγι
24-11-2008 @ 00:19
Φοβερο!!! Αφιερωμενος ο Γερος...
χρήστος
24-11-2008 @ 00:36
Βαρύ που είναι το ξημέρωμα
στη χώρα της αυτογνωσίας.


πόσο δίκιο έχεις!!! καλημέρα
neyro
24-11-2008 @ 00:51
Η μικρή μου θλίψη αποπροσανατολισμένη
κούρνιασε στην αγκαλιά μιας ευχής
.....................
Να ξανάρθεις, φωνάζει το απρόσμενο
Θα ξανάρθω, ψελλίζει η ανάμνηση
........................
Μ’ ένα χλωμό βλέμμα –αδιάφορο–
σε ανοιχτό παράθυρο καθρέφτη
έντυσα την υπομονή και την οδύνη
........................
Και μοναχά η αμφισβήτηση
Έμειν’ ορθή κι ακέραια
Άγγελος; δαίμονάς μου;
ή στιγμιαία έξαρση
ασύνειδης προσπάθειας;
............
μπράβο βρε στέλλα μου !.... ::love.:: ::hug.:: και πάλι μπράβο !
Ιππαρχος
24-11-2008 @ 01:51
Βαρύ που είναι το ξημέρωμα
στη χώρα της αυτογνωσίας

Φοβερό!
MARGARITA
24-11-2008 @ 02:51
όμορφο που είναι το ξημέρωμα στη σοφία της ποίησης σου ::love.::
TAS
24-11-2008 @ 03:28
Η μικρή μου θλίψη αποπροσανατολισμένη
κούρνιασε στην αγκαλιά μιας ευχής
...καμιά φορά και κατάρας . . ::sad.::
Nefeligeretis
24-11-2008 @ 07:37
Αυτές τις ξέμπαρκες στιγμές, πού να τις φορτώσουμε;
για πιό ταξίδι, ποιητικό μου δαιμόνιο, μου λές;
Είναι και όλα τα άλλα τα στολίδια τα απέριττα, μα τόσο απαραίτητα
για να μας γεμίσεις εικόνες και συγκίνηση.
Σταματάω εδώ γιατί πήρα φόρα μοναδική μου Στέλλα
και έχουμε και δουλειές.
::love.::
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
24-11-2008 @ 12:28
Να ξανάρθεις, φωνάζει το απρόσμενο
Θα ξανάρθω, ψελλίζει η ανάμνηση
::hug.:: ::love.:: ::hug.::
ΕΛΕΑΝΝΑ
24-11-2008 @ 12:32
υπέροχοι που είναι οι στίχοι σου ..ξημέρωμα σε καινούριο κόσμο ::love.:: ::kiss.:: ::4076.::
Μπάμπης
24-11-2008 @ 12:44
Βαρύ που είναι το ξημέρωμα
στη χώρα της αυτογνωσίας.
::4076.::::4076.::::4076.::::4076.::::4076.::::4076.::
swordfish
24-11-2008 @ 13:48
'''Βαρύ που είναι το ξημέρωμα
στη χώρα της αυτογνωσίας.'' Η κορύφωση του ποιήματός σου!!!!!

::yes.:: ::up.:: ::kiss.::
Αστεροτρόπιο (Jeny)
24-11-2008 @ 17:31
χμ... κασμά!
arpistre
24-11-2008 @ 21:41
βαρύ το βράδυ
μικρή μου θλίψη
προσδοκία δισταγμός χώρα της αυτογνωσίας
βαρύ το ξημέρωμα
εξέχουσα και αμφισβητούμενη η αμφισβήτηση

άψογο
!!!!

πολύ μ' αρέσεις ::hug.::
Nefeligeretis
26-11-2008 @ 06:56
Στελλάκι μου, να' σαι πάντα χαρούμενη και ευτυχισμένη και να μας χαρίζεις πάντα
τις εξαιρετικά καλές ποιητικές σου δημιουργίες!

Χρόνια σου Πολλά!
::love.::
justawoman
26-11-2008 @ 09:05
Σας ευχαριστώ πολύ όλους
Συγγνώμη που το κουτί μου ήταν πλήρες
Θα τα ξαναπούμε με τη νέα εβδομάδα
σας φιλώ
::love.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο