Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Στο πλάι σου ξανά ν' αναστηθώ
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130562 Τραγούδια, 269412 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Στο πλάι σου ξανά ν' αναστηθώ
 Δως μου Ανάσα και Πνοή στα δύσκολα ν' αντέχω για να μπορώ κάθε στιγμή κι εγώ να Σε προσέχω... Μου λείπεις Ουρανέ...
 
[align=center][I][B]Μόνη ξυπνώ, μόνη κοιμάμαι κάθε μέρα
αναζητώντας τη δική σου τη μορφή,
φόβους παράλογους ζητώ να κάνεις πέρα
ο Έρωτάς μας για να πιάσει κορυφή...

Νιώθω το χρόνο που περνά σαν μια λεπίδα,
πόσο ν' αντέξει μια καρδιά να αιμορραγεί;
Σαν χθες μου φαίνεται που πρώτη φορά σ' είδα,
σαν χθες που έπαψα να ζω σ' αυτή τη γη...

Του Παραδείσου τα κλειδιά εσύ κρατούσες,
τις πύλες πέρασα μαζί σου αγκαλιά,
μες στο κορμί μου σ' ένιωθα πως ζούσες,
ζωής Ανάσες τα υγρά σου τα φιλιά...

Μα τώρα ψάχνω στο σκοτάδι να σ' αγγίξω,
από ένα Όνειρο ζητώ να κρατηθώ,
την κρύα ανάσα του Θανάτου να ξορκίσω,
στο πλάι σου ξανά ν' Αναστηθώ...[/B][/I][/align]



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 20
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Για σένα Ουρανέ μου
      Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Της μοναξιάς μου το χρώμα το βλέπεις; Είναι κρυμμένο στα μάτια μου, κοίτα καλά και πες μου...
 
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
02-12-2008 @ 22:45
Μα τώρα ψάχνω στο σκοτάδι να σ' αγγίξω,
από ένα Όνειρο ζητώ να κρατηθώ,
την κρύα ανάσα του Θανάτου να ξορκίσω,
στο πλάι σου ξανά ν' Αναστηθώ
::up.::
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
03-12-2008 @ 01:29
Του Παραδείσου τα κλειδιά εσύ κρατούσες,
τις πύλες πέρασα μαζί σου αγκαλιά,
μες στο κορμί μου σ' ένιωθα πως ζούσες,
ζωής Ανάσες τα υγρά σου τα φιλιά...
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Θαλπωρή
03-12-2008 @ 02:58
ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ!Για ακόμη μια φορά ένα φοβερό τεκμήριο πως η αγάπη σκοτώνει κι ανασταίνει !!! ::hug.::
petrwnas
03-12-2008 @ 04:24
Καλησπερα πολυ ωραίο
στο πλάι σου ξανα ν'αναστηθώ
::up.:: ::up.:: ::up.::
Helene52
03-12-2008 @ 04:31
Μα τώρα ψάχνω στο σκοτάδι να σ' αγγίξω,
από ένα Όνειρο ζητώ να κρατηθώ,
την κρύα ανάσα του Θανάτου να ξορκίσω,
στο πλάι σου ξανά ν' Αναστηθώ...
Ευτυχώς ... που υπάρχουν και για όλους μας τα όνειρα !!!!
Πάρα πολύ όμορφο !!!!!!
::up.:: ::up.:: ::up.::
mantinada
03-12-2008 @ 05:20
Ευχαριστώ για το χρόνο σας,
να είστε όλοι καλά,
καλό σας μεσημέρι!
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
03-12-2008 @ 05:27
Μα τώρα ψάχνω στο σκοτάδι να σ' αγγίξω,
από ένα Όνειρο ζητώ να κρατηθώ,
την κρύα ανάσα του Θανάτου να ξορκίσω,
στο πλάι σου ξανά ν' Αναστηθώ...

Απίθανοι στίχοι Μαρία ::up.::
mychoco
03-12-2008 @ 05:58
Μα τώρα ψάχνω στο σκοτάδι να σ' αγγίξω,
από ένα Όνειρο ζητώ να κρατηθώ,
την κρύα ανάσα του Θανάτου να ξορκίσω,
στο πλάι σου ξανά ν' Αναστηθώ...
::love.:: ::love.::
Υπέροχο είναι Μαρία μου!!!
::up.::
Καλό απόγευμα!!!!!
ΣΚΟΡΠΙΟΣ
03-12-2008 @ 06:05
Πολύ όμορφο. ::up.::
χάρης ο κύπριος
03-12-2008 @ 06:24
::1326.::
palasis marios
03-12-2008 @ 06:37
απλα να ξερεις οτι ειναι οτι καλυτερο εχω διαβασει....μπραβο σου...
φραγκοσυριανος
03-12-2008 @ 08:40

Νιώθω το χρόνο που περνά σαν μια λεπίδα,
πόσο ν' αντέξει μια καρδιά να αιμορραγεί;
Σαν χθες μου φαίνεται που πρώτη φορά σ' είδα,
σαν χθες που έπαψα να ζω σ' αυτή τη γη...

Του Παραδείσου τα κλειδιά εσύ κρατούσες,
τις πύλες πέρασα μαζί σου αγκαλιά,
μες στο κορμί μου σ' ένιωθα πως ζούσες,
ζωής Ανάσες τα υγρά σου τα φιλιά...

ΠΑΡΑΜΥΘΕΝΙΟ....::4141-4460-4986.::
::4141-4460-4986.::::4141-4460-4986.::

::kiss.::
::kiss.::
::kiss.::
mantinada
03-12-2008 @ 09:11
Διαμαντή, Φωτεινή μου, Γιαννούλη, Φραγκοσυριανέ και Χάρη...
Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια! ::hug.::

Μάριε υπερβάλλεις λίγο νομίζω αλλά δε με χαλάει που το κάνεις,
ειδικά σε μια δημιουργία μου γραμμένη για Εκείνον που είναι ότι καλύτερο έχω γνωρίσει, αισθανθεί, ζήσει ::blush.::

Να είστε όλοι καλά,
καλό σας βράδυ!
Black_BattleDragon
03-12-2008 @ 13:22
χμμμ... μήπως δεν είναι ο θάνατος που πρέπει να προηγηθεί προτού η ανάσταση να γίνει; μήπως δεν είναι ο πόνος που πρέπει να προηγηθεί προτού καταφέρεις να εκτιμήσεις όλα όσα αξίζουν; μήπως την κόλαση δεν πρέπει να γνωρίσεις προτού τον Παράδεισο καταφέρεις να δεις;....

Πολλά μήπως και πολλά ίσως των οποίων τις απαντήσεις δεν ξέρω... αυτό που ξέρω όμως Μαράκι είναι ότι οι στίχοι σου, εκτός από το ότι είναι υπέροχοι!!! ::theos.:: ... είναι και πορτρέτο της καρδιάς σου...΄

It can't rain all the time!!!

Φιλιά καβουρίνα...και να δείς που θα έρθει και το Πάσχα!!...το προβλέψαν οι ινδιάνοι :PPPPP
mantinada
03-12-2008 @ 15:33
Βρε βρε... το "Φτερωτό Δρακόψαρο"! Πως από δω φιλαράκι;
Είδες φως και μπήκες ή απλά είπες να μου πετάξεις πάλι τη μπηχτή για τους Ινδιάνους μήπως με πιάσει ακόμα ένα εγκεφαλικό όπως τότε που βρεθήκαμε όλοι μαζί στο ίδιο τραπέζι;
Ακόμα αναρωτιέμαι πως καταφέραμε να χωρέσουμε τόσα "μυαλά" σε τόσο μικρό χώρο...
Ξέρω, ξέρω... όλοι οι καλοί χωράνε θα μου πεις και δίκιο θα έχεις ::yes.::
Να σε ενημερώσω πάντως πως έχω κάνει εντατικά μαθήματα, δυστυχώς άνευ διδασκάλου ::sad.::, και θα σας καταπλήξω αγαπητέ μου στην επόμενη μάζωξη...

Όσο για το υπόλοιπο σχόλιό σου...
Την Κόλαση την πέρναγα για χρόνια, ίσως ακόμα να καίνε κάποιες από τις φλόγες της,
το θάνατο επίσης,
ο πόνος, κομμάτι της καθημερινότητας, της δικής μου αλλά και του καθένα φαντάζομαι...
Κι αφού τον Παράδεισο τον είδα,
όσα αξίζουν τα εκτιμώ και τα διεκδικώ,
καιρός δεν είναι και για εκείνη την πολυπόθητη Ανάσταση;
Καιρός είναι...
Λύτρωση θα είναι...
Και εκπλήρωση Ονείρων που ποτέ δεν πίστεψα πως θα μου επιτραπεί να κάνω...

Καλό σου βράδυ ψαράκι,
να είσαι καλά!
palasis marios
04-12-2008 @ 10:18
δεν θα το ελεγα υπερβολη αλλα εκτιμηση...καλη σου μερα..
mantinada
04-12-2008 @ 12:24
Και πάλι ευχαριστώ Μάριε,
για τα λόγια μα και την εκτίμηση,
καλό σου βράδυ!
Μοιάζω μ'εσένα
05-12-2008 @ 01:36
Πολύ πολύ ερωτικό και όμορφο!
Καλημέρα Μαρία μου. . . ::hug.::
Black_BattleDragon
06-12-2008 @ 08:48
Μα φυσικα και όχι!!...μπαινω εγω εκεί που έχει φως??!!...στα σκοτεινά συχνάζω... σε εκείνη τη λεπτή γραμμή που το φως χάνεται μέσασ το σκοτάδι..εκει θα με βρείς...μα το ξέρεις αυτό!!

Τώρα για το πως χωρέσαμε είναι άξιο απορίας....όπως και να έχει όμως το κάναμε...και τι brainstorming ηταν αυτο ε?! Εμ αν έχεις τους ινδιάνους για έμπνευση!!! Περι΄μένω λοιπόν να δω τις προόδους σου στο θέμα... ε και τι να πω έυχομαι να κάνεις και ιδιαίτερα γρήγορα ;)))).

Το ξέρω ότι τα έχεις περάσει και γι αυτό σου είπα σε άλλη κουβέντα ..το πασχα είναι κοντά!!

ΟΥΓΚ!
Νεφελοβάτης
25-02-2009 @ 14:11
Ανάσα και πνοή ο Έρωτας, η Αγάπη δίνει.. Που σαν στην αγκάλη της την καρδιά κρατά, παραδείσους επί της Γης μπορεί και φτιάχνει..

Μα σαν την τυλίγουν τα σκοτάδια, ο χρόνος από σύμμαχος εχθρός της γίνεται.. Οι φόβοι παλεύουν σα στοιχειά να της στερήσουν την πνοή.. Και του Παραδείσου οι Πύλες, μες της μοναξιάς τις ομίχλες είν’ χαμένες..

Όσο υπάρχει τ’ Όνειρο, σα το φως του αστεριού που σπίτι μας είναι, φέγγει.. Και μακριά την κρύα του Θανάτου ανάσα κρατά.. Την Ανάσταση στο φως του έχει, αν και δεν είναι ακριβώς Ανάσταση, Αφύπνιση είναι.. Ξύπνημα, από τον κόσμο του Ερέβους, τον οίκο των φόβων, των αν και των πρέπει…

Και ζωή, σε μια Πραγματικότητα που αξίζει να πορεύεται κανείς..


Σ’ εκείνη την Πραγματικότητα των Ονείρων που περπατάνε στη Γη, μα και στα σύννεφα συνάμα..

Άργησα λίγο μα το έγραψα..

Και όπως λέει πιο πάνω ο συνάδελφος Ινδιάνος, ΟΥΓΚ ή αλλιώς «Κάλλιο Αργά Παρά Ποτέ».

Καλό μας βράδυ Θάλασσά μου.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο