| |
ΣΕ ΚΡΑΤΑΩ ΣΦΙΧΤΑ ΣΤΗ ΠΑΛΑΜΗ
ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΖΑΡΙ
ΠΟΥ ΦΟΒΑΜΑΙ ΠΟΛΥ ΝΑ Σ’ΑΦΗΣΩ
ΝΑ ΜΗ ΔΩ ΤΗ ΜΟΥ ΜΕΝΕΙ ΝΑ ΖΗΣΩ
ΨΥΧΗ ΔΙΨΑΣΜΕΝΗ ΣΕ ΚΕΛΙ ΚΛΕΙΔΩΜΕΝΗ
ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ Ο ΔΡΑΚΟΣ ΤΗ ΠΟΡΤΑ ΦΙΛΑ
ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΗΝ ΒΡΕΙ ΣΤ’ΑΣΤΕΡΙΑ ΝΑ ΠΑΕΙ
ΤΟ ΧΕΡΙ ΝΑ ΠΙΑΣΕΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΟΥ ΖΗΤΑ
ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ ΘΑ ΤΟΛΜΗΣΩ
ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΤΟ ΖΑΡΙ ΝΑ ΡΙΞΩ
ΚΙ ΑΝ ΕΡΘΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΩ
ΔΕ ΒΑΡΙΕΣΑΙ ΘΑ ΠΩ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΙΞΩ
ΔΕΝ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕ ΕΞΑΡΕΣ
ΜΑ ΓΥΜΝΟΣ ΣΕ ΒΡΟΧΕΣ ΚΑΙ ΑΝΤΑΡΕΣ
ΜΕΣ ΤΗ ΔΡΑΣΗ Ο ΝΟΥΣ ΜΟΥ ΘΑ ΛΙΩΣΕΙ
ΜΕ ΑΣΣΟΔΥΟ ΘΑ ΕΡΘΕΙ Η ΓΝΩΣΗ
ΜΙΑ ΑΟΡΑΤΗ ΑΥΡΑ ΘΑ ΓΙΝΩ
ΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ ΘΑ ΛΥΣΩ
ΚΑΙ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥ ΕΙΚΟΝΑ
ΕΝΑ ΑΝΔΡΕΙΚΕΛΟ ΕΝΑ ΑΨΥΧΟ ΣΩΜΑ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
