| |
Μοιάζει μ’ειρκτή το ρημαγμένο σπίτι,πιο έρημο κι απ’την ερημιά
Μα ......είναι η ώρα που ετοιμάζω ταξίδι για τη λησμονιά
Που πάντα ματαιώνεται απο τα κύματα των μοχθηρών καιρών
Ή σαν προσπαθώ να εξευμενίσω τις άδειες θέσεις των νεκρών
Και μετατρέπεται σε θανάσιμη παγίδα η φυλακή
Η στέγη σε πλάκα τάφου,η προστασία σε απειλή
Α τι ωραίο μυστήριο νάσαι τόσα χρόνια μοναχός
Να σ’αγκαλιάζει και να βγαίνει απ’το στήθος σου ο στεναγμός
Ανήλεο κι εξευτελιστικό το φώς της μέρας ,όσο πάει σκοτεινιάζει
Άυπνη η νύχτα μου,κι ασέληνη ,πηχτή,πάλι χειμωνιάζει
Μες στις βασανισμένες κάμαρες με τις ανώνυμες σωρούς
Οπου το βήμα μου μετρά κάθε μου σφύξη κι η ρυτίδα τους σταθμούς
Κρύβω τη λύπη μου σε κατακόμβες και σπηλιές
Κι ονειρεύομαι να ζήσω υπέροχα ευτυχίες προσωπικές
Σαν άξιος θνητός να ξεμπλέκω τα λογοπαίγνια των θεών
Τα σύμβολα και τα αινίγματα των οιωνών
Κι ακόμα την αγάπη ψάχνοντας,περπατώ σαν σχοινοβάτης στις αιχμές
Με το πλευρό εκτεθειμένο στις παγερές πνοές
Μ’αυτί καλά εξασκημένο στη θεία αγαπημένη ηχώ
Έτοιμος να πετάξω στα ύδατα της λήθης,σε τόπο μακρυνό
Κυττάζω γύρω μου μ’ανία ,όλα τόσο θολά
Δεν φαίνονται παρείσακτα,μα είναι απατηλά
Ποιόν ειδοποιούν ,τι θέλουν άραγε να πούν;
Απεγνωσμένα γιατί χειρονομούν;
Το σπίτι ήταν απέραντο,γεμάτο μύθους και μυστήρια,έζησε πολλές ζωές
Μα εμίκρανε με τον καιρό,έσβησε μες των καημών τις άπονες πτυχές
Κι έγινε προθάλαμος του τάφου ,για εφήμερους επιβάτες κιβωτός φθαρτή
Μια απροκάλυπτη μικρογραφία του θανάτου ,με μεγαλόπρεπη μορφή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
