Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Να ξέρεις θα σε θέλω πιο πολύ
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130443 Τραγούδια, 269373 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Να ξέρεις θα σε θέλω πιο πολύ
 Πεθύμησα εἰν’ ἀλήθεια κι ἀπ’ τῆς καρδιᾶς τά τρία, ἀγάπη-φιλότιμο-ζωή!
 
[I][B][align=center]Νά ξέρεις, θά σέ θέλω πιό πολύ

~~

Ἀκόμα ἕνα βράδυ μακριά σου
Βροχή πέφτει στό τζάμι καί ματώνει
Παντοῦ ἡ ἀπουσία σου αἰσθητή καί ξημερώνει
Ἐκεῖ ὅπου ἀνταλλάσσαμε ἀγάπη μέ φιλιά
Τό στόμα ἔχει γλυκάνει ἀπ’ τόν πόνο
Καί λιώνει
Χριστούγεννα κι ἀκόμα νά φανεῖς
Θά ἔκανα ἀπ’ τό χέρι μου, στ’ ὁρκίζομαι ὅ,τι μποροῦσα, πιά ποτέ νά μή γυρίσεις
Στή θέα μίας κοινῆς φωτογραφίας, οἱ δύο μας σ’ ἕναν ἄστατο καιρό
Τά δάκρυα σάν τώρα ποῦ κυλᾶνε, πές μου πῶς νά τά ἠρεμίσω;
Τί τότε καί τί σήμερα; Βροχή, θολό νερό
Θολές κι οἱ ἀναμνήσεις μας, καλύτερα σβησμένες
Μά ὅσο κι ἄν προσπάθησα νά κλείσω τίς πληγές
Στούς δύσβατους διαδρόμους του μυαλοῦ μ’ ἀναζητοῦσες
Αὐτό θαρρεῖς πῶς λένε φαντασία;
Μί’ ἀγάπη πού χωρίστηκε στά δύο, ἐνῶ τή μία τή φωνάζανε Μαρία
Μπορεῖ μέ μία ἀντάρα νά κοπεῖ ἕνα σ/ἀγαπῶ;
Ἐκτός κι ἄν ἕνα θέατρο γιά μᾶς εἶχε στηθεῖ
Ζητώντας θεατές, μ’ ἕνα ἀπρόβλεπτο φινάλε
Τό ἤξερα πώς δέ θά μᾶς περίσσευαν ζωές
Νά σβήσουμε ἀπ’ τή μνήμη ὅσα ζήσαμε
Γερνᾶμε
Μαρία μου, ποτέ δέ θά εἰσέβαλε ἄλλη ἀγάπη
Ἀνάμεσα στόν ἄνθρωπο πού τόσο ἀγαποῦσα
Ποῦ χρόνια τόν περίμενα σ’ αὐτή τήν κωμωδία
Ποῦ κάποιοι τήν ὀνόμασαν ζωή
Μά τώρα εἶναι ἀργά, εἶναι παλιά αὐτή ἡ ἱστορία
Τό σκηνικό κατέρρευσε, τό πῆρε ἡ βροχή
Καί παίζουμε μονάχοι μας μονόπρακτα ἀστεία
Κι αὐτό θαρρεῖς πῶς λέγεται ἀγάπη δυνατή;
Τό ἔχω γιά ἀρχή, πίσω ποτέ νά μή γυρίζω
Σά στρίψω μ’ ἕνα βῆμα τό κεφάλι μου νά φύγω
Γιατί σ’ αὐτούς πού ἔμεινε τό παρελθόν γραμμένο
Πονᾶνε μέ μία φρέσκια μαχαιριά ἀπ’ τήν ἀρχή
Βροχή πέφτει στό τζάμι καί ματώνει κι ἀκόμα εἶναι θολό καί ραγισμένο
Μά ὅσα κι ἄν σου γράψω μέ φιλιά νά σού τά στέλνω
Νά ξέρεις, θά σέ θέλω πιό πολύ.


Γιῶργος_κ[/align][/B][/I]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 3
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες,Έρωτας & Αγάπη
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
elpidakwstopoulou
28-12-2008 @ 13:06
το ήξερα πως δεν θα μας περίσσευαν ζωες
να σβήσουμε απ τη μνήμη όσα ζήσαμε
γερναμε.....

άραγε είναι καλύτερα να ζήσουμε κάτι δυνατό κι ας πονέσει
η να μην το ζήσουμε ποτέ......απλά αναρωτιέμαι....!!
::theos.:: ::theos.::
πανέμορφο Γιώργο...με συγκίνησες
Γιώργος_Κ
28-12-2008 @ 13:11
κι εγώ αναρωτιέμαι ακόμα ..

καλή χρονιά, ευχαριστώ Ελπίδα!
sylia_218
28-12-2008 @ 13:21
::hug.:: πολυ ωραιο... ::angel.:: ::blush.::
isidora
28-12-2008 @ 16:15
Γιατί σ’ αὐτούς πού ἔμεινε τό παρελθόν γραμμένο
Πονᾶνε μέ μία φρέσκια μαχαιριά ἀπ’ τήν ἀρχή
Γιώργος_Κ
28-12-2008 @ 21:29
Χρόνια πολλά, να είστε καλά!

Αφιερωμένο το τραγουδάκι..
http://www.youtube.com/watch?v=h1jkWHoU36s
Ναταλία...
29-12-2008 @ 02:44
Τό σκηνικό κατέρρευσε, τό πῆρε ἡ βροχή
Καί παίζουμε μονάχοι μας μονόπρακτα ἀστεία
Κι αὐτό θαρρεῖς πῶς λέγεται ἀγάπη δυνατή;

πολύ ωραίο
χρόνια πολλά ::yes.:: ::xmas.:: ::up.::
Tαπεινό χαμομηλάκι
31-12-2008 @ 03:24
Υπέροχο...
Και η εμμονή σου με αυτή τη Μαρία καταντάει γοητευτική...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο