| |
Θυμάσαι τότε που ήσουν παιδί;Θυμάσαι τότε που οι εποχές,οι καταστάσεις και τα “θέλω” σου ήταν τόσο απλά;Τότε που ο μόνος λόγος που έπεφτε το δάκρυ από τα μάτια σου ήταν γιατί δεν σου έπαιρναν το παιχνίδι που ήθελες ή γιατί οι γονείς σου δεν σε άφηναν να μείνεις κι άλλο ξύπνιος για να παίξεις;;
Πότε έγιναν όλα τόσο περίπλοκα;Πότε μεγαλώσαμε;
Φαίνεται να έγιναν όλα τόσο γρήγορα και ξαφνικά...Μα ακόμα και τώρα όποιον κι αν ρωτήσεις τα “θέλω” του είναι το ίδιο απλά!Αγάπη,αγκαλιά,ζεστασιά,γέλιο και παιχνίδι...
Τότε γιατί είναι τόσο δύσκολο να το βρούμε;Αφού είμαστε τόσοι που θέλουμε τα ίδια γιατί δεν μπορούμε απλά να τα δώσουμε ο ένας στον άλλον;
Δεν θα καταλάβω ποτέ τον κόσμο!Μήπως ζω εγώ στον δικό μου πλανήτη;Μόνο εγώ ζητάω τα ίδια;;
Μα όχι...Όλοι τα ίδια λένε!Μα πλέον βλέπεις μια νοσταλγία στα μάτια τους και ίσως μια μικρή ντροπή...Σα να είναι ένα άπιαστο όνειρο,σα να ζητάνε κάτι παιδικό,ανώριμο,κάτι που δεν “ταιριάζει” στην ηλικία τους...
Από πότε;;;Ποιά ήταν αυτή η μέρα που ξυπνήσαμε όλοι και απλά αφήσαμε ό,τι απλό επιθυμούσαμε πίσω;Ποιά ήταν η μέρα που όσα θέλαμε σαν παιδιά έγιναν τόσο περίπλοκα και δύσκολα που δεν σκεφτόμαστε καν να ασχοληθούμε μαζί τους;
Θυμάσαι;;;
Θυμάσαι που ξυπνούσες το πρωί και αντί να σκέφτεσαι πόσες δουλειές έχεις να κάνεις σκεφτόσουν πότε θα έρθει η ώρα που θα παίξεις;Η ώρα που θα αφιερώσεις χρόνο στον εαυτό σου να κάνεις ό,τι θέλεις...
Θυμάσαι πόσο απλά ζούσες;Θυμάσαι με τι ήσουν ευτυχισμένος;
Πότε έγιναν όλα τόσο δύσκολα;Γιατί δεν μπορούμε απλά να ζούμε όσα θέλουμε χωρίς τα δράματα;Τι είναι αυτό που τα κάνει περίπλοκα;
Η δουλειά;Οι υποχρεώσεις;Το χρήμα;Και όλα αυτά μας τρώνε τόσο χρόνο που δεν προλαβαίνουμε να αφιερώσουμε χρόνο στους δικούς μας;;Στους εαυτούς μας;
Και είσαι ευτυχισμένος;
Θυμάσαι;
Θυμάσαι που δεν ήξερες τι πάει να πει κακία,ψέμα,υποκρισία;Θυμάσαι πως ήταν να γελάς συνέχεια;Θυμάσαι που η μόνη ζήλια που ένιωθες ήταν γιατί είχε ο άλλος κάτι καλύτερο από παιχνίδι;Που το μόνο ψέμα που ήξερες ήταν πως έκανες τα μαθήματά σου για να πας έξω με τους φίλους σου;
Ποιός είναι αυτός που σου έμαθε το ψέμα που ξέρεις τώρα;Ποιά ήταν η μέρα που έκλαψες για κάποιον που σε πλήγωσε;;
Ήταν η μέρα που προσωπικά μεγάλωσα...Αυτή ήταν η μέρα που άφησα την αθωότητά μου στα παιδικά μου χρόνια!
Και τι;Δεν θα έχω ποτέ τα όνειρα που είχα τότε;Επειδή πληγώθηκα θα πρέπει να ντρέπομαι για όσα ήθελα;Είμαι στον κόσμο μου πιστεύοντας πως μπορώ ακόμα να έχω αληθινά συναισθήματα;
Θυμάσαι;
Ήταν όλα τόσο πιο απλά,πιο αθώα...Είχαμε αγνές ψυχές και τώρα υπάρχουν τόσοι καλοθελητές που θέλουν να τις διαφθείρουν...Δεν θα γίνω όμως μία από αυτούς!
Δεν μου αρκεί να θυμάμαι πλέον...
Το ζω ακόμα!Είμαι ακόμα παιδί και θα προσπαθήσω να είμαι για πάντα...
Θέλω αγάπη,αγκαλιά,ζεστασιά,γέλιο και παιχνίδι...Και όταν τα δάκρυα που θα πέσουν από τα μάτια μου θα είναι χαράς θα ξέρω πως τα έχω καταφέρει!
J-M...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
