| |
| | Αγοραίο |  | | | χρόνια καλά και πολλά boyz&girlz | | |
[color=black][font=georgia]Στο παρασκήνιο χιόνι
Κομμάτι ουρανού που αποσκίρτισε
Κάθετε αναρκούκουδα στα φαναράκια της μάγισσας απομέσα
Ο κάμπος ουρλιάζει παχυλές φωτιές να σπάνε την παγωνιά
Τρεις κι ο οδηγός ‘ H ώρα , τέσσερις και ένα
Τα βήματα ελαστικά κατατρώγουν την πατρίδα ;
Ξανοίγει η σχόλη πίσω από τα βένια, επιπλέον βάρος η βαλίτσα
Τενεκέδες με λάδι, πορτοκάλια σε τσάντες , ψωμί ζυμωτό, χαρτζηλίκι
Νυχιές στο λεμόνι για τη ναυτία
Η κασέτα μαρτυράει , ξεφανερώνει Μαργαρίτη, Ρίτα Σακελλαρίου, Μοσχολιού,
Σε κάθε στροφή έχω το νου μου για θα πεταχτεί καμιά αλεπού
Χνώτα κι ομίχλη
Σταυρουλάκια και κοχώνες και κάτι αναθεματισμένα τσιγάρα που πνίγουν
Κεφάλι χωμένο στο δερμάτινο
Θέση παράθυρο και τα μαλλιά μου ορίζοντας
Μουδιάσαν τα πόδια , κατουριέμαι και λίγο , ίσα να φτάσουμε Ισθμό ,στου Βλάσση
Να πιούμε ένα σκέτο καφέ να περπατήσουμε λίγο
Κολώνια στο σχήμα του Άδη , αναρρωτιέμαι , αν θ’αντέξω
Στροφές
Να μη ζαλιστείς , τα φαναράκια της μάγισσας κοίτα στην άκρη του δρόμου
Και τα μάτια της γάτας που περπατά στη διαχωριστική
Στροφές , κουτσομπολιό
Άχρηστες γνώσεις μου ΄ρχονται μπουλούκια-μπουλούκια
Να πιάσω μια , να στήσω κουβέντα τώρα π’ανεβήκαμε Επίδαυρο
Κι ώχ ! ένα αναμένο καράβι μου καταπίνει τα μάτια
Άιντε κι άλλη νυχιά στο λεμόνι
Έρχονται κάτι ευθείες , μπροστά τριαξονικά
με ύψος ίσαμε το σεράι που είδα στη φωτογραφία , στην εγκυκλοπαίδεια
μπροστά πινακίδες ξενικές , τροχόσπιτα παραπατούν σα μπεχλιβάνηδες
τα πρόβατα ολούθε, σαν υπόλευκα μερεμέτια ζωντανά στου βουνού τα ξώστηθα
ή σύννεφα στο βέρτιγκο
γυρνάει η κασέτα απομονάχη της ίσως κι εγώ σιγοντάρω
βαριέμαι τις ευθείες,τις στροφές προτιμώ κι ας με ζαλίζουν’
αυτό δεν άλλαξε ίσαμε τα τώρα.
Καφές,παξιμάδι, Marlboro.
Κι αν είμαστε τυχεροί θα δούμε και κανα καράβι να περνάει απόκάτω.
Δέκα λεπτά ,διόδια, εθνική ‘ μια τεράστια μοκέτα, μικρά παιχνιδάκια εμείς
Παρατημένα μικρού παιδιού Θεού ή άλλου, που βαρέθηκε Πρωτοχρονιάτικα
Που πήγε δίπλα στη γιαγιά που καβουρδίζει καφέ με στάρι και γαρύφαλο,
η μυρουδιά το τράβηξε
Κι απ’το παιχνίδι πιότερο, η μυρουδιά, τη μνήμη που σταυρώνει
Φουγάρα, καζάνια και κρένια
Περνάμε απ’τον Ασπρόπυργο, Σχιστό τα πρώτα φανάρια
Έτσι μια σύγχιση την παθαίνω, γυρνώ ; Ή τώρα είμαι μακριά ;
Ταμπούρια , Πειραιάς
Κουδούνι και το όνομα επάνω δικό μου
Νυχιά στο λεμόνι
με το καλό να ξαναβρεθούμε
τέσσερα χιλιάρικα η ταρίφα
Με τα “φλας” το ταξί σαν να γελά προκλητικά
Αυτό στην πόρτα του γράφει τουλάχιστον μιαν κάποια έδρα
Στο δρόμο έξι , και o χρόνος πάλι προηγείται...[/color][/font]
{Α}
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ο κιμάς κόπτεται παρουσία του πελάτη | | | |
|
Κακτίνα
31-12-2008 @ 00:33 | http://www.youtube.com/watch?v=LbZYyTWjvbc | | ψιτ-ψιτ
31-12-2008 @ 00:52 | ::cool.:: | | MARGARITA
31-12-2008 @ 00:58 | καλή Χρονιά πρίγκηπα μου ::love.:: | | TAS
31-12-2008 @ 01:03 | βαριέμαι τις ευθείες,τις στροφές προτιμώ κι ας με ζαλίζουν
ε, ναι Γιάννη . .
κρατάω και το κομμάτι ουρανού που αποσκίρτισε . . | | Lambito
31-12-2008 @ 02:15 | άξιος Γιάννη,εύχομαι
τα καλύτερα | | FRACTALS
31-12-2008 @ 04:00 | θαυμάζω τον τρόπο γραφής σου Γιάννη είναι πολυμορφικός...
με τον Tas στα υπόλοιπα ...χρόνια καλά
'Ενα τεράστιο καρβέλι, μια πελώρια φραντζόλα ζεστό
ψωμί, είχε πέσει στο δρόμο από τον ουρανό
Ένα παιδί με πράσινο κοντό βρακάκι και με μαχαίρι
έκοβε και μοίραζε στον κόσμο γύρω
Όμως και μια μικρή, ένας μικρός άσπρος άγγελος.
Kι αυτή μ' ένα μαχαίρι έκοβε και μοίραζε
κομμάτια γνήσιο ουρανό
κι όλοι τώρα τρέχαν σ' αυτή, λίγοι πηγαίναν στο ψωμί,
όλοι τρέχανε στον μικρόν άγγελο που μοίραζε ουρανό!
Ας μην το κρύβουμε.
Διψάμε για ουρανό.
{Μίλτος Σαχτούρης: "Το Ψωμί"}
| | poetryf
31-12-2008 @ 04:00 | Καλή χρονιά Σπλάτς μου!
Μαγεία το γραπτό σου . . . ::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
