| |
Φιγούρες σκυθρωπές στο πεζοδρόμιο
Μπροστά από τα μάτια μου διαβαίνουν
Βαμμένη η ζωή τους από χρώμιο
Αδιάφορα στο άγνωστο πηγαίνουν...
Τα πρόσωπα χλωμά.. το φως πια νύχτωσε
Αρέσκονται στο σκότος που τα κρύβει
Κανένας τους δε νιώθει ότι γλίτωσε
Στην άσφαλτο το μέτωπό τους σκύβει...
Ζεστή είναι η πίσσα απ' τα δάκρυα
Το γκρίζο το χαλίκι καταπίνει
Παιδάκια ζητιανεύουν σε μιαν άκρια
Πριν ζήσουνε.. το μέλλον τα συνθλίβει...
Κι εγώ.. σαν θεατής.. καμμιά βοήθεια
Στα χέρια τους δεν δίνω.. μ' ένα κέρμα
Θα ή μουνα τουλάχιστον ηλίθια
Να βάλω στη ζωή τους ένα τέρμα...
Ζητιάνους τα βαφτίσανε στη μήτρα τους
Με ξύλο κι απειλές τα ανταμείβουν
Στο δρόμο εκβιάζουν για τα λύτρα τους
Και λάκκο να τα θάψουνε ανοίγουν...
Και τί θα απογίνουν.. όσα ζήσουνε
Σαν έφηβοι τον κόσμο αντικρύσουν ;
Καθέναν - σαν γονιό τους - θα μισήσουνε
Την δύναμη πώς νά 'βρουν ν' αγαπήσουν ;...
...
Εσείς τον οβολόν σας που αφήνετε
Σε κρύα μέσα χέρια πληγιασμένα
Τ' απάνθρωπο μαρτύριο παρατείνετε
Ποιός τάχα ζητιανεύει στα χαμένα ; !...
Ποτέ πια σε παιδιά λεφτά μην δίνετε !
Μονάχα ένα γάλα ανοιγμένο
Εκείνο που εσείς πια δεν το πίνετε
Αφού μια μέρα πριν είναι.. ληγμένο...
Κι αν δείτε πια στο δρόμο τα ματάκια τους
Να κλαίνε με λυγμούς.. απελπισμένα
Θα πει πως λυτρωθήκαν στην.. ορφάνεια τους
Ανάσταση σαν είδαν τα καημένα !
( Μα στείλετε ένα γράμμα και σε μένα ! )
14-1-2009
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
