| |
| | Δίπλα στη θάλασσα |  | | |
Η μέρα αποχαιρέτισε άλλη μια φορά τη νύχτα,χαϊδεύοντας τα μελαχρινά μαλλιά που έπεφταν στο μέτωπο της.Της έδωσε ένα ζεστό φιλί και έφυγε με αργά,μελωδικά βήματα πέρνοντας στην αγκαλιά της τον ήλιο.Ίσως μάλιστα να βιάστηκε υπερβολικά γιατί φεύγοντας ξέχασε μερικές ηλιαχτίδες στην επιφάνεια της θάλασσας.Ωστόσο,δεν έγινε πιο φτωχός.Απεναντίας,εμείς γίναμε πιο πλούσιοι.Οι ηλιαχτίδες βρήκαν καταφύγιο στα μάτια μας,στο γέλιο μας κι αν είχε λίγο χώρο μπορεί να στριμώχνονταν στην καρδιά μας.Τουλάχιστον,έτσι άκουσα.Εγώ δεν κατάλαβα τίποτα.Μπορεί να φταίγανε τα γυαλιά,η σιωπή, ή ακόμα και ο πόνος μες στην καρδιά μου.Πάω στοίχημα ότι θα πιάνει πολύ χώρο εκεί μέσα.Πού να χωρέσουν οι καημένες οι ηλιαχτίδες.Κρίμα.Πάνε κι αυτές.Δεν πειράζει,ίσως άλλη φορά...
"...πήγαινε,δε θα το μετανιώσεις.Πες της πως ήρθες εσύ και θα το νιώσεις.Θα νιώσεις,στο πλάι σου την πνοή της μια νύχτα με πανσέληνο ...στο ιπτάμενο χαλί της..."
Χαμήλωσα λιγάκι το ράδιο και έκλεισα τα μάτια.Προσπάθησα να συγκεντρωθώ μήπως καταφέρω και νιώσω όντως την πνοή της.Για να το λέει ο Παύλος,μάλλον κάτι παραπάνω θα ξέρει από εμένα....
Η ώρα περνούσε αργά.Δεν βιαζόταν.Είχε πιάσει κουβέντα με τη θάλασσα και λέγανε μικρές,δικές τους ιστορίες. Η νύχτα είχε αρχίσει να γερνάει,ενώ τα αστέρια βαρέθηκαν να περιμένουν και άρχισαν να παίζουν κάνοντας βουτιές.Είχα ανοίξει τα μάτια μου και τα χάζευα.Αν βγουν όλες οι ευχές που έκανα τότε την επόμενη φορά που θα έρθω εδώ,η αγκαλιά μου θα είναι μεν πάλι γεμάτη,αλλά αυτή τη φορά δεν θα κρατάω το ράδιο...
Έσβησα το τελαυταίο μου τσιγάρο στις πέτρες,μάζεψα ένα μισογεμάτο μπουκάλι μπύρας που είχε περισσέψει και σηκώθηκα...Όπως ήμουνα όρθιος και ανέπνεα για τελευταία φορά εκείνη τη νύχτα το δροσερό αεράκι,πέρασε μία τρελή ιδέα από το μυαλό μου...Το καλοζυγίσα,πήρα άλλη μια βαθιά αναπνοή ...και το τόλμησα...Χαμογέλασα....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 9
Στα αγαπημένα: 3
| | | | | | | |
| | | |
|
χαμογελο
20-01-2009 @ 15:09 |
Η μέρα αποχαιρέτισε άλλη μια φορά τη νύχτα,χαϊδεύοντας τα μελαχρινά μαλλιά που έπεφταν στο μέτωπο της.Της έδωσε ένα ζεστό φιλί και έφυγε με αργά,μελωδικά βήματα πέρνοντας στην αγκαλιά της τον ήλιο.Ίσως μάλιστα να βιάστηκε υπερβολικά γιατί φεύγοντας ξέχασε μερικές ηλιαχτίδες στην επιφάνεια της θάλασσας.Ωστόσο,δεν έγινε πιο φτωχός.Απεναντίας,εμείς γίναμε πιο πλούσιοι.............
απλα υπεροχο............
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | elpidakwstopoulou
20-01-2009 @ 23:10 | Οι ηλιαχτίδες βρήκαν καταφύγιο στα μάτια μας,στο γέλιο μας κι αν είχε λίγο χώρο μπορεί να στριμώχνονταν στην καρδιά μας.Τουλάχιστον,έτσι άκουσα
ο Ιούνης σίγουρα ειναι κοντά ....μην τρέχεις τον χρόνο....γιατί κάποτε θα μετράς και τα δευτερόλεπτα ....!!
ζησε το ειναι όμορφο !!!!!!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | swordfish
21-01-2009 @ 00:42 | ::smile.:: ::up.:: | | peiraiotissa
21-01-2009 @ 03:08 | Το καλοζυγίσα,πήρα άλλη μια βαθιά αναπνοή ...και το τόλμησα...Χαμογέλασα....
Πάντα να τολμάς...μπράβο σου!!!!!!!!!!!! ::kiss.:: ::up.:: | | Christinefisher
23-01-2009 @ 14:14 | Πολύ πολύ καλό..! ::theos.:: | | dimi_la
26-02-2009 @ 04:55 | ::yes.:: Πολύ καλό! Συγχαρητήρια!! | | rosestar
05-01-2010 @ 09:07 | Γλαφυρή περιγραφή.
::xmas.:: | | monajia
13-02-2011 @ 15:22 | ΥΠΕΡΟΧΟ...................
::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | | ελάκι
30-10-2011 @ 20:20 | Πάρα πολύ καλό, συγχαρητήρια! ::up.:: θα μου άρεσε να γραφω και εγώ τόσο όμορφα! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
