χρηστος καραμανος
25-01-2009 @ 03:11 | Εφτά χιλιάδες απογοητεύσεις
Μετά, ένα φιλί.
Σ’ ένα σκοτεινό μαγαζί
Κάτι φίλοι κοιτούσαν
Εγώ να νιώθω πιωμένος
Τα χείλη βρίσκονταν εκεί
Και μια ματιά
που ξέσχισε την καρδιά
Κάτι βιολιά, που πονούσαν
Κι ένα ταγκό τελευταίο
ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟ,ΜΠΡΑΒΟ!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
zpeponi
25-01-2009 @ 03:12 | καλημερα σε ολους ::cool.:: ευχαριστω | |
petrwnas
25-01-2009 @ 03:25 |
Πόσα καράβια βούλιαξαν
Και λησμονήθηκαν
υπέροχο ΝΙΚΟΛΑ καλημέρα!!! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
frozenangel
25-01-2009 @ 04:00 | Υπεροχο Νικο !!!!!!!! ::up.:: ::yes.:: ::up.:: | |
swordfish
25-01-2009 @ 04:55 | ::up.:: ::up.:: ::yes.:: | |
χωρικός
25-01-2009 @ 05:28 | ρε Πεπόνι, μη δίνεις σημασία σε τέτοια πράγματα, άσε τα ταγκο και τα βιολιά και ασχολήσου με κάτι πιο ανώδυνο. πχ ποδόσφαιρο!
Η γραφή σου πάντως πολύ ωραία! ::1151.:: | |
poetryf
25-01-2009 @ 07:08 | Αναβλύζει συναίσθημα πόνου κι ελπίδας!
Πανέμορφο! | |
Helene52
25-01-2009 @ 09:56 | Θα γράψω
Θα γράψω!
Κι έτσι, ίσως, κάποια μέρα
να ξεχάσω
Πόσα καράβια βούλιαξαν
Και λησμονήθηκαν
** Aπίθανο **
Μπράβο Νίκο ::theos.:: ::up.:: ::hug.:: | |
ekptwtos
25-01-2009 @ 14:26 | MPRAVO RE FILE!!! ::yes.:: | |
Αγνή
26-01-2009 @ 05:29 | η τέχνη της θλίψης
είσαι υπέροχος | |
 |
