| |
Κενό
Στο θάνατο ή στη ζωή η πιο σκληρή ματαίωση;
Του τέλους η απόφαση κλεμμένη
Απ’ τα χρόνια
Κι απ’ τις λέξεις
Πίσω απ’ τα μάτια καθώς το αίμα
Περιφέρεται ανάλγητα μια ακόμα προσδοκία
Την απουσία να μετρά με χάντρες
Την προδοσία με ανάσες
Και κάθε πρωί η μνήμη να ξυπνά
Ντυμένη όλα τα ελάχιστα
Κι είναι πολλά
Που δεν κατάφερες να γίνεις
Και πάει και το παραμύθι
Κι απ’ το λυπημένο τέλος τα χέρια άδεια
Τα μάτια άδεια
Το σπίτι άδειο και που να πας;
Στο τέλος του δρόμου έφτασες
Και πάλι δεν είσαι εκεί
Κανείς δεν είναι
Κανείς δεν αγαπάει το απόν
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
