| |
| | Παραιτούμαι κύριοι |  | | | Το ποίημα δημιουργήθηκε μετά απο συζήτηση που είχα με την Κατερίνα!! Σ'ευχαριστώ Κατερίνα!! | | |
Λυπάμαι κύριοι, δεν μπαίνω στα δικά σας τα καλούπια,
αρνούμαι να συμβιβαστώ, με τις παράλογες μυριάδες απαιτήσεις,
και φτιάχνω τις βαλίτσες μου λοιπόν, να φύγω για τα ξένα...
Θέλω να είμαι αφεντικό, του μικρού δικού μου εαυτού,
να έχει αξία ανθρώπινη, η φυσική μου οντότητα,
κι όχι να είμαι σκλάβος σας, γρανάζι των μηχανών σας...
Θέλω να είμαι ελεύθερος, τον ήλιο να κοιτώ ψηλά,
να 'μαι περήφανος που ζω, να χαίρομαι τον έρωτα,
κι όχι το χώμα που πατώ, να βλέπω και να ντρέπομαι...
Λυπάμαι κύριοι, δεν μπαίνω στα δικά σας τα χωράφια,
παραίτηση δηλώνω, να διώξω τις παράλογες μυριάδες απαιτήσεις,
και φτιάχνω τις βαλίτσες μου λοιπόν, να φύγω για τα ξένα...
Θ'αφήσω αυτόν τον τόπο, το μέρος που γεννήθηκα,
αυτόν που γαλουχήθηκα, να νιώσω λίγο νικητής,
τα θέλω της καρδιάς μου, πράξη να γίνουν σήμερα...
Ποτέ κανείς δεν έχασε, σαν πήρε μια απόφαση,
να αλλάξει την πορεία στη ζωή του, και να φύγει,
απο τον τόπο αυτό, που τόσο πια τον πίκρανε,
ελεύθερος να ζήσει, όπου τραβά η ψυχή του,
να κυνηγήσει το όνειρο, το άρωμα της νιότης...
Μα μέσα του ακούει φωνές, ποιά άραγε φωνή ν'ακολουθήσει?
Η μία είναι της λογικής, και η άλλη της καρδιάς του,
η διαίσθηση συγκρούεται, με την παρόρμησή του...
Κι όσο κι αν ψάχνει, να βρεί την λέξη, που λύνει τα μάγια,
αυτή τη λέξη, που δίνει απάντηση, στην ένταση της στιγμής,
η δύναμη της λογικής, θα μάχεται την δίψα της καρδιάς του...
Και σαν θα πάρει την απόφαση, ο δρόμος ξέρει, πως είναι μακρύς,
αλλά στη ζωή μας, πάντα θα υπάρχουν χιλιάδες πόρτες,
αλλά και δρόμοι, που μπορούμε να πάρουμε, με πολλά κλειδιά,
και κάποιο σίγουρα απ'αυτά, θα ξεκλειδώσει τα όνειρά μας...
Λυπάμαι κύριοι, αρνούμαι να μπώ στα δικά σας μυαλά,
θέλω απο σήμερα, να λησμονήσω τις παράλογες μυριάδες απαιτήσεις,
και φτιάχνω τις βαλίτσες μου λοιπόν, να φύγω για τα ξένα...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 12
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | | |
|
Δημήτρης
05-03-2005 | ʼλλο φυγή... κι άλλο παραίτηση... σκλάβο κανείς ακούσια δεν μπορεί να σε κάνει... Εγώ θα έμενα και θα αντιστεκόμουν... | | Γιώργος_Κ
05-03-2005 | Πάλι δεν έπιασες το νόημα φίλε μου!! | | stigmi
05-03-2005 | Ομορφη φυγη, σου εδωσε φτερα..πετα ψηλα τωρα! | | alekos2
05-03-2005 | μα ... άνθρωποι δεν υπάρχουν κι έξω; Πάλι αναγκαστικά θα συμβιβαστεί κανείς. Εκτός κι αν πάει να κατοικήσει μόνιμα στις σκήτες του Αγ. Όρους. | | Γιώργος_Κ
05-03-2005 | Εμ...το έξω είναι σχετικό φίλε Αλέκο!! Μπορεί να είναι το εξωτερικό, μπορεί να είναι η επαρχία, μπορεί να είναι το ουτοπικό!! | | ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
05-03-2005 | μαγκιά θα ήταν να μην έφτιαχνες ούτε καν βαλίτσες. ʼρα είναι ουτοπία. καλημέρα | | marilena
06-03-2005 | αρνιέμαι να με κάνουν ό,τι θέλουν και έτσι φεύγω, αντιστέκομαι, δε θα γίνω δούλος και ούτε θα απαρνηθώ αυτό που είμαι γι'αυτό φεύγω..επαναστατώ! υπέροχο :) | | Γιώργος_Κ
06-03-2005 | Σ'ευχαριστώ πολύ κούκλα μου!! :) | | Ανδρέας Ανδρέου
06-03-2005 | Επαναστατικό και περήφανο όπως ακριβώς ταιριάζει σε έναν Κόκκινο.Μπράβο Γιωργάρα, μεγαλουργείς, είναι απίθανο το ποίημά σου.Μόνο σκέψου ότι ΄' όπου κι αν πας, η πόλις θα σ΄ακολουθεί...'' :) | | Γιώργος_Κ
06-03-2005 | Θα το έχω υπόψιν μου αυτό Ανδρέα, σ'ευχαριστώ θερμά, καθώς και όλους τους παραπάνω φίλους για τα σχόλιά τους!! | | katerina2
07-03-2005 | ναι,ανθρωποι υπαρχουνε παντου.Τη ζουγκλα αυτη βαρεθηκα.Να ζησω μες'την φυση,ν'ακουω τα ρυακια,τα πουλια,τον ηλιο να βλεπω πεντακαθαρα,να με καλωςοριζει....Δεν ειναι φυγη,δεν ειναι δειλια,ειναι ενα ονειρο,μια επιθυμια....Γιωργο,ειναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!!!Ειναι ακριβως,σαν να διαβασες μεσα στην ψυχη μ ου....Τελειος... | | Γιώργος_Κ
07-03-2005 | Να είσαι καλά κορίτσι μου!! Σ'ευχαριστώ πολύ!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
