| |
Κείμενο : Μαρτινίδης Πασχάλης
Πιάνω κουβέντα και μιλώ με τον εγωισμό μου
μηπως τον πείσω τελικά να γίνει το δικό μου
μ΄ αυτός σκληρός πραματευτείς δεν παίρνει απο λόγια
χάντρες κεντάει τον καημό τον κάνει κομπολόγια
Ένα μαρτύριο περνώ μοιάζω με προμηθέα
και η ψυχή μου χάνεται αργά και αββυσαλέα
λές και σταμάτησε η γη απότομα να γυρίζει
έτσι κι ο χρόνος δεν κυλά και αδιάφορα σφυρίζει
χάρη και εύνοια επιζητώ απ΄της δικές μου σκέψεις
μ΄ αυτές δε θέλουν να με δουν δεν έχουν τέτοιες βλέψεις
είναι κάτι νυχτιές μ΄ ολόγιομο φεγγάρι
που το ξημέρωμα αργεί τη θέση του να πάρει
Πιάνω κουβέντα και μιλώ με τον εγωισμό μου
μηπως τον πείσω τελικά να γίνει το δικό μου
μ΄ αυτός σκληρός πραματευτείς δεν παίρνει απο λόγια
χάντρες κεντάει τον καημό τον κάνει κομπολόγια
Ένα μαρτύριο περνώ μοιάζω με προμηθέα
και η ψυχή μου χάνεται αργά και αββυσαλέα
λές και σταμάτησε η γη απότομα να γυρίζει
έτσι κι ο χρόνος δεν κυλά και αδιάφορα σφυρίζει
Είναι κάτι νυχτιές μ΄ ολόγιομο φεγγάρι
που το ξημέρωμα αργεί τη θέση του να πάρει
λές και σταμάτησε η γη απότομα να γυρίζει
έτσι κι ο χρόνος δεν κυλά και αδιάφορα σφυρίζει
© Copyright, Μαρτινίδης Πασχάλης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
