Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: κάποιος αγάπησε τον θάνατο
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130461 Τραγούδια, 269384 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 κάποιος αγάπησε τον θάνατο
 ......εγώ βρίσκομαι στην απέναντι όχθη.......rock sugar
 
κουριάζομαι στο θρόνο μου...
και ζητώ να απαλλαγώ από τις ευθύνες μου.
σαν αέρας πίσω από κουρτίνες κρύβομαι..
με μια μελαχολία στα μάτια...
με μια σκέψη στο μυαλό....
πως ο θάνατος είναι ο μόνος άνθρωπος καλός.

πάνω σε σκούρα χαλιά...
και πίσω από μακριά μαλλιά...
χοντροκομμένα δάκρυα φεύγουν...
σαν μπαλόνια στον αέρα.

μέσα μου υπάρχει ένας κρύος δισταγμός...
μια ανιδιοτελής αγάπη...
που ψάχνει ζωή ανάμεσα στο μεσοδιάστημα.

πάνω ψηλά σε ένα κορμό...
κρεμάω την ψυχή μου...
και περιμένω τον θάνατο...
σαν αέρας από μέσα μου να περάσει.

το αίμα μου είναι πιο βαρύ απ' τον ουρανό...
τα λόγια μου πιο σκληρά απ' την πέτρα.
το κορμί μου είναι τώρα πια νεκρό...
σωριάζεται στο πάτωμα σαν προδομένος εχθρός.




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

don't say goodbye to the blues.......(μελαχολία)
 
roadBlues
07-02-2009 @ 02:52
rock sugar... σε σένα μιλάω....οφέιλω να ομολογήσω ότι έδωσες τροφή στην ψυχή μου με την απάντηση σου, γιατί εγώ σε σχέση με σένα , γνώρισα την σκοτινή πλεύρα της αγάπης.
αυτο που διάβασα ήταν λέξεις δακρύβρεχτες που μούσκεψαν την απένατι όχθη.........
iraklisv
07-02-2009 @ 04:11
Κάτι δεν πάει καλά!!!
rock sugar
07-02-2009 @ 05:09
Ξέρεις αγαπημένε roadBlues, αν δεν γνωρίσεις τη σκοτεινή πλευρά της αγάπης, ποτέ δεν θα καταλάβεις και δεν θα μπορέσεις να αντέξεις την φωτεινή της πλευρά! Που κατακαίει!
Ελπίζω οι λέξεις που διάβασες και μούσκεψαν την απέναντι όχθη , να τη μαλακώσουν... και να την κάνουν εύφορη για να καλλιεργηθεί η Φωτεινή Αγάπη...
Και όταν γίνει, θα δεις, το σκοτάδι θα φαντάζει αστείο ...
Την αγάπη μου ::hug.::
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
07-02-2009 @ 05:50
Μ' αρέσει το πρίσμα που έχεις για την θεώρηση αυτών των ιδεών, μοιάζει γνώριμο όσο και απόμακρο.
Είσαι λίγο βιαστικός στα συμπεράσματα τα οποία είναι μη αναγκαία απ' ότι έχω καταλάβει. Δεν υπάρχει λόγος να τελειώνει το ο,τιδήποτε. Λόγος υπάρχει να φεύγουμε εμείς πριν δούμε αν υπάρχει τέλος. Δε μιλώ για το θάνατο. Είναι πράγματι ο μόνος καλός άνθρωπος. Καλό...
ekptwtos
07-02-2009 @ 05:54
το αίμα μου είναι πιο βαρύ απ' τον ουρανό...
τα λόγια μου πιο σκληρά απ' την πέτρα.
το κορμί μου είναι τώρα πια νεκρό...
σωριάζεται στο πάτωμα σαν προδομένος εχθρός.
::theos.::
elpidakwstopoulou
07-02-2009 @ 13:35
μέσα μου υπάρχει ένας κρύος δισταγμός...
μια ανιδιοτελής αγάπη...
που ψάχνει ζωή ανάμεσα στο μεσοδιάστημα.

ο χρόνος γιατρεύει τα πάντα ...αρκεί να τον αφήσεις !!!
::up.:: ::yes.::
athinatri
05-03-2009 @ 22:12
κι αν τα ματια σου δακρύσαν πάντα υπάρχει πίσω από τα σύννεφα ένας ήλιος ή ένα μικρό αεράκι για να τα κάνει να στεγνώσουν..
μετά τα δάκρυα θα σου έχει μείνει το γλυκό βάρος των βλεφάρων που θέλουν να κλείσουν..
εκεί είναι που πρέπει αντί για τον Χάρο, να συναντήσεις το Μορφέα..
Πολλοί λένε "όποιος φοβάται, πέφτει και κοιμάται.."
Κι έτσι να είναι..καλύτερα να φοβήθείς να "πεθάνεις" παρά να φοβηθείς να ζήσεις..

Να προσέχεις.. ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο