| |
Αδερφοσύνη μου 'δωσες γι'αυτούς που δε γνωρίζω.
Μου πρόστεσες τη δύναμη όλων αυτών που ζούνε.
Μου 'δωσες την πατρίδα μου σα μια καινούργια γέννα.
Μου ΄δωσες την ευθύτητα που χρειάζεται το δέντρο.
Μου 'δωσες και τη λευτεριά που δεν την έχει ο μόνος.
Τη διαφορά κι ενότητα να βλέπω στους ανθρώπους.
Μες την πραγματικότητα να χτίζω σα σε βράχο.
Και στα σκληρά των αδερφιών κρεβάτια να κοιμάμαι.
Την καλοσύνη μου 'μαθες σαν τη φωτιά ν'ανάβω.
Τη δυνατότητα της χαράς το μεγαλείο του κόσμου.
Το πώς πεθαίνει η πίκρα ενός μες σ'ολονών τη νίκη.
Μ'έκανες τοίχο του τρελού κι αντίπαλο του αχρείου.
Μ'έκανες ακατάλυτον γιατί μου έχεις μάθει
Οτι με σένανε μαζί σ'εμένα δεν τελειώνω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
