| |
Κρέμασες τα όνειρα σου σε ξεθωριασμένους τοίχους
τα στόλισες με μπιχλιμπίδια και μεταξωτά
σταμάτισε η τελία σου στο χτές
μα κάθε που τα ξεσκονίζεις μουρμουρίζουν ήχους
όπως των αδικαίωτων νεκρών τα βογγυτά
και σε τυλίγουνε χιλιάδες ενοχές
Πίστεψες πως στα ψέματα θάβρισκες την αλήθεια
κι έβαλες πλώρη σε στεριές να φτάσεις μακρυνές
σαν τη γαλέρα αρμένιζες στο κύμα
μα είν΄η αλήθεια ψέματα όπως στα παραμύθια
αντάμωσες στη ρώτα σου χιλιάδες πειρατές
που σου κουρσέψαν τη ζωή τι κρίμα!
Έχεις κρεμάσει στο λαιμό στολίδι τη σιωπή
τη παγωμένη μοναξιά έχεις παρέα
μες το περίκλειστο μνημείο της
μα όσοι εκτίσαν μόνοι τους σ΄έρημο τόπο φυλακή
καταδικάζονται σε ισόβια μοιραία
να ζουν παντοτεινά το μεγαλείο της
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
