| |
τις νυκτες ερχονται ξανα
λιγα λεπτα πριν το ονειρο
πριν ο υπνος με τυλιξει
ειναι οι φωνες που εχω πνιξει
φωναζουν νυκτοπουλια σε παραθυρι
λενε αλλοκοτα πινουν ξεδιαντροπα
καλουνε την ανθρωπινη μου φυση
η σαρκα καιει και με καλει
η βδελυρη μου φυση
μα εγω ξορκιζω τις φωνες
εμαθα χρονια να τις πνιγω
τις νυκτες ερχονται ξανα
το ονειρο ραγιζει
ξετυλιγεται κρυα η καρδια
και η ψυχη μου πληγωμενη
τανταλου μαρτυριο
οταν μονος ειμαι και θυμαμαι
καταρα να θυμασαι
μα εγω τις αναμνησεις σβηνω με σφουγγαρι
καθε νυκτια ξορκιζω τις φωνες
πριν αυτη μοναχα αυτη η μια φωνη
ξανα ερθει στο προσκεφαλι
μιλα γλυκα το ψεμα ωραιο
η φωνη της σειρηνα
μα παλι τις φωνες με περισοτερο σθενος
τις ξορκιζω
μεχρι του ορφεα η βαρκα στο περιγυαλι των ματιων
αραξει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
