| |
-Τι έγινε εδώ; ρώτησε ο καθηγητής. Robert είσαι καλά; τι έγινε;
-Γλύστρισα στα νερά κύριε και έπεσα. Δεν είναι κάτι σοβαρό. Ήρθε αυτό το παιδί και με βοήθησε να σηκωθώ.
-Λέει αλήθεια ο Robert κύριε Hopper;
-Ε...Ναι κύριε. Απλά πανικοβλήθηκα λίγο και φώναξα, ενώ δεν ήταν απαραίτητο.
-Χμ. Καλά λοιπόν. Αν έχετε πάρει τα πράγματά σας, ξεκινήστε για τα σπίτια σας γιατί, νυχτώνει σε λίγο και τα μικρά παιδιά δεν πρέπει να είναι μόνα τους όταν νυχτώνει.
Έτσι ξεκινήσαμε για τα σπίτια μας μαζί. Στο δρόμο γνωριστήκαμε καλύτερα και του εξήγησα, ότι εμένα με φοβούνται αυτοί οι δύο γιατί ξέρουν ότι δεν κολώνω να τους καρφώσω στους καθηγητές. Έτσι λίγο πριν χωρίσουν οι δρόμοι μας, δώσαμε τα χέρια και συμφωνήσαμε ότι θα καταστρώσουμε σχέδιο για να κάνουμε τον Steve και τον Paul, να πληρώσουν για ό,τι έχουν κάνει. Μέχρι σήμερα καταστρώνουμε σχέδιο.
-Λοιπόν; θα πάμε πουθενά ή θα κάτσουμε όλη μέρα εδώ και θα κοιταζόμαστε; είπε ο George.
-Ναι. Ας ξεκινήσουμε, αλλιώς δεν θα βρούμε να κάτσουμε πουθενά, απάντησα.
Έτσι ξεκινήσαμε όλη η παρέα για το μέρος που σύχναζαν οι περισσότεροι νέοι και νέες.
Galaxy City!!! Ένα τεράστιο υπερσύγχρονο συγκρότημα που είχε καφετέριες, εστιατόρια, ηλεκτρονικά, μαγαζιά με ρούχα για όλα τα γούστα και γενικά ό,τι μπορούσε να φανταστεί κανείς. Τα κτίρια ήταν τόσο σύγχρονα που νόμιζες ότι είχες ταξιδέψει στο μέλλον. Κυριαρχούσε το ασημένιο χρώμα, με αρκετές γωνίες και futuristic design. Οι περισσότεροι εκεί πήγαιναν είτε μετά το σχολείο, είτε σε κοπάνες ή στον ελεύθερο χρόνο τους.
Εμείς συνηθίζαμε να πηγαίνουμε στο Star Club. Ο συνδυασμός καφετέριας και ηλεκτρονικών ήταν αυτό που μας άρεσε. Το τραπέζι που καθόμασταν συνήθως ήταν άδειο και έτσι καθίσαμε εκεί. Ήταν στον δεύτερο όροφο, του υπογείου στο βάθος. Την θέση αυτή την είχαμε ονομάσει "προεδρική", γιατί ήταν η μοναδική, που σου επέτρεπε να βλέπεις όλους όσους έμπαιναν στο μαγαζί.
Η χαρά όμως ήταν και για τους ελεύθερους. Η σερβιτόρες φόραγαν σκούρες κόκκινες κοντές μπλούζες με ένα μαύρο μεγάλο αστέρι στο κέντρο και ένα καυτό πορτοκαλί σορτσάκι. Οι περισσότερες ήταν ψηλές ξανθές και νέες κοπέλες, κάποιες μάλιστα πήγαιναν ακόμα λύκειο, αλλά υπήρχαν και κοπέλες κοντούλες με διαφορετικό χρώμα μαλλιών και σωματότυπο για όλα τα γούστα.
-Τι θα πάρετε αγόρια και κοπέλα; Μας διέκοψε η φωνή της σερβιτόρας που ήρθε για να πάρει παραγγελία.
-Γνωστή φωνή ακούω, είπα και σήκωσα το κεφάλι. Γειά σου Natalie.
-Γειά σου Jimmy. Πως πάει; όλα καλά;
-Όλα καλά. Ευχαριστώ που ρώτησες.
-Χαίρομαι. Λοιπόν; τι θα πάρουν τα παιδιά σήμερα;
-Εγώ θα πάρω το συνηθισμένο, ο Chris μια coca-cola, ο George ένα χυμό ανάμικτο, ο Robert χυμό ροδάκινο και η Jessica θα πάρει...
-Μπορείς να σταματήσεις να το κάνεις αυτό; Δεν θέλω να παραγγέλνεις για μένα. Δεν είμαστε μαζί πλέον οπότε σταμάτα να συμπεριφέρεσαι έτσι, είπε η Jessica που καθόταν στο βάθος του τραπεζιού.
-Καλά εντάξει. Με συγχωρείς. Δεν έκανα κάτι κακό πάντως.
-Τίποτα δεν θέλω να κάνεις. Κατάλαβες;
-Οκ. Δεν θα ξαναγίνει, της είπα και γύρισα το κεφάλι μου αλλού.
-Εμένα θα μου φέρεις ένα Red Bull, είπε η Jessica στην σερβιτόρα, τσαντισμένη.
-Ωραία. Σε λίγο η παραγγελία σας θα είναι έτοιμη, είπε η Natalie και έφυγε.
Jessica αυτό να μην το ξανακάνεις. Ό,τι είχατε τελείωσε αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να του βάζεις τις φωνές όταν πάει να κάνει κάτι καλοπροαίρετο, είπε ο George.
-Ό,τι θέλω θα κάνω. Δεν χρειάζομαι τίποτα από κείνον.
-Παιδιά σας παρακαλώ. Μη τσακώνεστε για μένα. Δεν είναι απαραίτητο. Ήσαστε αδέλφια και τα αδέλφια πρέπει να είναι αγαπημένα.
-Jim μην ανησυχείς. Απλά η αδελφή μου έχει αρχίσει και γίνεται σκύλα με όλους τώρα τελευταία και δεν το βρίσκω να μιλάει έτσι σε κανέναν, είπε ο George και αγριοκοίταξε την αδελφή του.
-Αν δεν ήσουν αδελφός της και μίλαγες για την κοπέλα μου έτσι θα σε έσπαγα στο ξύλο, ακούστηκε μια φωνή. Η φωνή αυτή ήταν γνωστή. Ήταν ο Kith Anderson.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
