Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: The Lost Memories
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130619 Τραγούδια, 269436 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 The Lost Memories
 "And all these memories will be lost like tears in the rain." Blade Runner
 
Ιστορία 1:

-Μου μίλησαν για κάποιον μα το όνομα του δεν συγκράτησα…
-Ξέρεις κάποια γνωρίσματα του;
- Είναι περίεργο… Δεν έχει λέει κορμί, μήτε μάτια φλογοβόλα,
τα πέλματα του δεν χαράζουν το χώμα, δεν προσεγγίζεται με την αφή.
-Και πως ξέρεις ότι υπάρχει;
-Μόνο η φωνή του πυρπολεί λένε τ' ατέλειωτα μερόνυχτα. Τυφώνας
είναι που ξεσηκώνει την γαληνεμένη λίμνη της συνείδησης ,
γλιστράει σα χέλι από τις χαραμάδες της αθωότητας .
-Έχει ακούσει κάποιος τη φωνή του;
-Λίγοι μονάχα. Μα και από εκείνους που τον άκουσαν, ελάχιστοι
τον κατάλαβαν. Μοιάζει η φωνή του με σιγή, ένας υπόκωφος θόρυβος,
μια φάλτσα μελωδία ανυπάκουη κι ανένταχτη.
-Περίεργο. Παρότι μου τον περιγράφεις αναλυτικά, η φαντασία μου δεν
μπορεί να τον σχεδιάσει με μορφή ικανή ώστε να κρατηθεί στη μνήμη μου.
-Αυτό είναι αλήθεια. Ότι δεν μπορεί να αναπαρασταθεί με σάρκα, εξαφανίζεται
μετά από λίγο καιρό σα φευγαλέα σκέψη από τις φυλακές της θύμησης.
-Αν ισχύει κάτι τέτοιο τότε κρίμα για εκείνον, δεν θα διαβούν πολλές στιγμές
και η ανάμνηση του θα διαλυθεί στον αέρα.
-Θα προλάβει τουλάχιστον πριν χαθεί να ζωγραφίσει με τα λόγια του τους λευκούς πίνακες των αμόλευτων ονειρώξεων;
-Αυτό ούτε ο ίδιος δεν θα το μάθει ποτέ. Το πιθανότερο είναι πως όχι.
-Τότε γιατι συνεχίζει και φωνάζει αφού όλος ο αγώνας του είναι μάταιος;
-Γιατι ίσως είναι από κείνους που πιστεύουν στην ανυπαρξία νοήματος
και αυτό αντί να λειτουργεί ανασταλτικά να τον τροφοδοτεί με πάθος.
-Και είναι λογικό αυτό;
-Στη χώρα της αγέραστης κραυγής ο αγέρας μένει αμόλευτος από την ζητιανιά
της λογικής.
-Σαν ένα καράβι παντοτινά χαμένο ….
-… που έκανε πατρίδα του το ίδιο του το ναυάγιο!




Ιστορία 2:

-Βλέπεις αυτή την ταφόπλακα;
-Φυσικά.
-Αναγνωρίζεις το όνομα που γράφει;
-Όχι έχει ξεθωριάσει απ' τον καιρό. Θα 'ναι πολλά χρόνια χωρίς φροντίδα
-Πλησίασε και διάβασε...
-Νομίζω πως λέει «Μετέωρος ʼγγελος». Αυτό είναι;
-Το βρήκες. Αυτό είναι.
-Ποιος είναι; Κάποιος γνωστός σου;
-Δεν τον έχω δει ποτέ μου.
-Και τότε πως τον γνωρίζεις;
-Κάποτε είχε δημοσιεύσει κάποια πράγματα σε ένα site...
-Αυτό στον υπολογιστή; Το Internet, πως το λένε;
- Ναι αυτό... Εκεί έγραφε ποιήματα...
-Νομίζω μου είχες δείξει.. Δεν μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση...
-Εμένα κάποια με άγγιξαν για λίγο, δεν ξέρω.
-Έλα μωρέ ασχολείσαι με ερασιτέχνες. Έχουμε τόσους μεγάλους ποιητές…
-Δεν ξέρω αν έχει σχέση πόσο μεγάλος είναι κάποιος για…
-Για;
-Για να σου μεταδώσει έστω και για μια στιγμή κάτι δικό του
-Θυμάσαι έργο δικό του ολόκληρο;
-Ομολογώ πως όχι. Έχουν περάσει και χρόνια.
-Τότε λυπάμαι μα ο άσημος σου ποιητής απλά συνόδευε
την άνεργη ώρα σου να περάσει
-Δεν ξέρω τι να απαντήσω.
-Μην πεις τίποτα. Πάμε να φύγουμε από αυτό το
ανατριχιαστικό μέρος. Μην ξεχνάς πως έχουμε πάρτι στου Νίκου το βράδυ.
-Εντάξει πάμε.

Μετέωρος ʼγγελος

http://www.geocities.com/metewrosaggelos








 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 13
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Φιλοσοφικά
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

www.shortstory.gr
 
Εκάτη
11-03-2005
Λεπτομέρειες ασήμαντες που κάνουν πιο οδυνηρές τις αναμνήσεις και τα χρόνια μας, βαλσαμωμένα πουλιά, μας κοιτάζουν τώρα με μάτια ξένα - αλλά κι εγώ ποιός ήμουν; ένας πρίγκηπας του τίποτα ένας τρελός για επαναστάσεις κι άλλα πράγματα χαμένα και κάθε που χτυπούσαν οι καμπάνες ένιωθα να κινδυνεύει η ανθρωπότητα κι έτρεχα να τη σώσω. Κι όταν ένα παιδί κοιτάει μ' έκσταση το δειλινό, είναι που αποθηκεύει θλίψεις για το μέλλον Συλλογιέμαι τη μοναξιά ενός παιδιού που παίζει ολομόναχο σ' έναν κήπο μες στην ερημιά του καλοκαιρινού απομεσήμερου.Ίσως οι πιο ωραίοι στίχοι ενός ποιητή ν' άρχισαν εκεί...Τάσος Λειβαδίτης...Καλέ μου ʼγγελε...είμαι εδώ!
...sou...
11-03-2005
..τόσο γεμάτο δάκρυα.. που έφτασε ένα ως εδώ.. :( :(
Γιαννόπουλος Χρίστος
11-03-2005
Τιμή μου που σε διάβασα....λέω πως κάτι αξίζει αυτός ο κόσμος τελικά...να’ σαι καλά....
NIKOLAS2
11-03-2005
Πολύ καλό
elli
11-03-2005
Ολο μου άρεσε γιατί αν αναλυθεί δεν χωράει σε κόλλες!! Αλλα αυτό το "στη χώρα της αγέραστης κραυγής ο αγέρας μένει αμολευτος από τη ζητιανιά της λογικής" κάτι μου είπε για μια "πνιχτή" κραυγή που έγραψα σε κάτι δικό μου, ήταν πνιχτή αλλά αγέραστη... αυτή η πρόταση του στίχου σου μου τα είπε όλα Αγγελε νάσαι καλά!!!
elli
11-03-2005
και στην Ιστορία 2 κάτι ακόμη. Στη ταφοπλακα θα μπορούν να διαβάσουν κάποιοι που θα έχουν την ικανότητα να διαβάζουν ότι : Ο ποιητής Αγγελος που μίλησε ποιητικά σε ανθρώπινες ψυχές.... δεν θα ξεχαστεί κι αν περάσουν ακόμη εκατό ζωές!!!!
spil †
11-03-2005
Τη στιγμή που ξεπερνάει το υπέροχο τον εαυτό του, τρεμίζει η ύπαρξη με κάτι αντίστοιχο εκρήξεων κοσμικών !!!!!
Αγνή
11-03-2005
Πατρίδα το ναυάγιο! Καταπληκτικός!
ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
11-03-2005
Δεν θα σου απαντήσω αν μου άρεσε. Αυτό το καταλαβαίνεις. Θα σου απαντήσω μόνο ότι η λύση βρίσκεται στην καλύτερη περίπτωση εκεί που βρίσκεται ο Κώστας Ψυχογιός και τόσοι άλλοι.
stigmi
12-03-2005
...διχως λογια....στιγμη...
Ανώνυμο σχόλιο
12-03-2005
Τελικά δεν είσαι μετέωρος άγγελος..επίγειος άγγελος είσαι..αφού μοιράζεσαι την υπέροχη σκέψη σου μαζί μας!!!θ
Ανδρέας Ανδρέου
14-03-2005
To μόνο σίγουρο είναι πως κάποιοι άλλοι θα ακολουθήσουν και μετά από μας και θα έχουν την ίδια ΄΄ αρρώστια ΄΄ με τη δικιά μας.Και εσύ δεν έχεις κανένα πρόβλημα γιατί έχεις ήδη γράψει τη δικιά σου ιστορία όπως σου αναλογεί και σε δικαιώνει αυτή η ιστορία.Είμαστε μαζί σου.Ίσως είμαστε λίγοι αλλά μας γεμίζεις με αυτό το κάτι υπέροχο σου.Σημαιώνω κυρίως τη 2η ιστορία.Συνέχισε, σε αγαπάμε:)
pps
17-03-2005
είμαι τύχερός που διάβασα κάτι τέτοιο.να ξέρεις όμως ότι έστω και ένα στιχάκι σου να μας μείνει για όλη μας την ζωή,αυτό λέει πάρα πολλά.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο