| |
Τι μου μενει πια να κανω
οτι ειχα έφυγε μακρια
τώρα πρεπει να πεθανω
αφου μου λειπει η καρδια
Τα παραθυρα εχω κλεισει
το σπιτι ειναι σκοτεινο
σα τη ψυχη μου που θα σβησει
σα το μελλον το θαμπο
Αδύναμο αισθάνομαι το χερι
και σα φλογα ειναι η ψυχη
που σβηνει οταν το μαχαιρι
γυρνα και μπαινει στο κορμι
Αυτη ειναι η πρωτη μαχαιρια
τρεχει το αιμα της πληγης
το μαχαιρι μπαινει πιο βαθια
και ανοιγει το δρομο της φυγης
Επιτελους το σωμα ειναι νεκρο
τιποτα απο μενα δεν θα μεινει
φευγω απο το κοσμο τον μικρο
αναζητωντας τη γαληνη...
Το σωμα δεν το νιωθω πια
ειν` αψυχος οργανισμος
μα ακομα νιωθω την καρδια
και ο πονος γινεται εθισμος
[B]Πια δεν μοιαζω στους ανθρωπους
μια ψυχη ειμαι που δεν φτανει
και χιλιους ψαχνω τωρα τροπους
να κανω την ψυχη μου να πεθανει[/B]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
