swordfish
15-03-2009 @ 04:54 | Πολύ όμορφο!!! ::yes.:: ::up.:: | |
Μετέωρος Άγγελος
15-03-2009 @ 05:04 | Μου άρεσε η ευγένεια και η λεπτότητα του γραπτού σου. Χαίρομαι να βλέπω ανθρώπους που δουλευουν τα γραπτά τους... | |
... άρα υπάρχω
15-03-2009 @ 05:26 | Δακρισμένα δυο μάτια κοιτάζουν
του ορίζοντα τ' άπειρα μέτρα
Καταιγίδα τα δάκρυα στάζουν
κι άθελα τους λυώνουν την πέτρα...
Όμορφο και μοιραίοι... οι στίχοι σου boofox..!! | |
Γιάννης Χρυσέλης
15-03-2009 @ 05:58 | ::wink.:: ::smile.:: | |
ΓΙΑΝΝΗΣ Κ
15-03-2009 @ 08:02 | ΑΨΟΓΟ.Αρχη μεση τελος .στιχοι δυνατοι,γλυκια μελωδια,ΕΙΚΟΝΕΣ | |
elpidakwstopoulou
15-03-2009 @ 08:27 | Δακρισμένα δυο μάτια κοιτάζουν
του ορίζοντα το άψυχο χρώμα.
Καταιγίδα τα δάκρυα στάζουν
κι άθελα τους δροσίζουν το χώμα.
πάρα πόλύ όμορφο !!!! την καλησπέρα μου !!!!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
peiraiotissa
15-03-2009 @ 08:29 | Τέλειο...μελωδικό και με νόημα!!!!!! ::hug.:: ::up.:: | |
roadBlues
15-03-2009 @ 10:43 | το δημιούργημα σου χρειάζεται μόνο σύνθεση από θανο μικρούτσικο.......
και φώνη αγγελακα...............
τέλειο...............
καλό βράδυ................... | |
tarifula
15-03-2009 @ 20:10 | Και φλερτάρει η θλίψη το δάκρυ
και γεννά τα παιδιά της σιωπής.
Δεν το κάνει απλά απ' αγάπη,
απ' ανάγκη κι εκείνη να ζει.
::yes.:: | |
panta smile
18-03-2009 @ 07:09 | apsogo olooo! | |
Άηχος
10-02-2019 @ 23:37 | Αφήνεις ένα παράθυρο ανοιχτό στην αισιοδοξία, για να βρει τρόπο
να ξεπροβάλει μέσα από την θλίψη που αναβλύζει στο ποίημα σου.
Έχεις έναν δικό σου ανατρεπτικό τρόπο να γράφεις και να περνάς
νοήματα.
Υπέροχο ποίημα, μπράβο!! | |
 |
