Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Εγώ πεθαίνω, Εσύ ζεις
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130388 Τραγούδια, 269368 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Εγώ πεθαίνω, Εσύ ζεις
 Καλημέρα στιχοπλάστες
 
[I]Μόλις τώρα άνοιξα το αγγελτήριο θανάτου μου
και διάβασα πως ήμουνα μονάχα ένα όνομα,
γρίφος για σένα στην αίθουσα της ευτυχίας σου.
Δάκρυ γλυκό η ανάνηψη στην παραλία της Γάζας,
την συνύπαρξη αρνήθηκε των ψυχών..
η μουσική από το Ρέκβιεμ του Γιοχάνες δεν άνοιξε
το διπλομανταλωμένο τείχος σου, δαιμονοποίησες
το αγιασματάρι σου Ναίτη, να πάρω πίσω ήθελα
το καταθετήριο μου, αλήθεια μου, όνειρο, βαρίδι
αναίτιου πόνου. Μα κάπου, ίσως, κάποτε, μπορεί,
ποιος ξέρει!!! ίσως η σκοτεινιά μου να φωτίσει εσένα.
Και μέσα απ την αντίθεση αυτής της ύψιστης αρμονίας
«εγώ πεθαίνω, εσύ ζεις» να δεις φως, πολύ φως,
σαν σύναξη από φλόγες, μα θα τυφλώνεσαι απ την σιωπή μου.
Να θυμάσαι πως εσύ το έγραψες το αγγελτήριο ψυχή μου.





 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 22
      Στα αγαπημένα: 4
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

από παιδί στον ύπνο μου έβλεπα φωτιές - To those in hell who can imagine heaven
 
Rannia . k
15-03-2009 @ 05:27
Υπέροχο Μαργαρίτα μου!!!
Καλό μεσημέρι από την Λευκωσία!!!
::hug.:: ::kiss.:: ::hug.::
Aris4
15-03-2009 @ 05:30
::theos.:: ξερεις γιατι ?
Γιατι εγω θα χρειαζομουνα τρεις κολες χαρτι για να πω αυτα που ειπες σε μιση !!! ::kiss.::
swordfish
15-03-2009 @ 05:47
Και μέσα απ την αντίθεση αυτής της ύψιστης αρμονίας
«εγώ πεθαίνω, εσύ ζεις» να δεις φως, πολύ φως,
σαν σύναξη από φλόγες, μα θα τυφλώνεσαι απ την σιωπή μου.
Να θυμάσαι πως εσύ το έγραψες το αγγελτήριο ψυχή μου.''

!!!! Καλό μεσημέρι Μαργαρίτα!!
::up.:: ::kiss.:: ::hug.::
elpidakwstopoulou
15-03-2009 @ 06:26
το αγιασματάρι σου Ναίτη, να πάρω πίσω ήθελα
το καταθετήριο μου, αλήθεια μου, όνειρο, βαρίδι
αναίτιου πόνου.

την καλησπέρα μου !!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
prince philip
15-03-2009 @ 07:25
::yes.:: ::yes.::
gatoulis
15-03-2009 @ 08:36
::up.:: ::up.:: ::up.::
iraklisv
15-03-2009 @ 12:15
Μοιάζει με θυσία του εαυτού σου. Ελπίζω να αξίζει.
Μια μαργαρίτα μάδησα να δω αν μ' αγαπά...........
Εσύ δεν μαδιέσαι Μαργαρίτα μου!
Να είσαι καλά.
Αστρογιογγι
15-03-2009 @ 12:57
ουτε στο μικρο δαχτυλακι σου , δεν ειμαστε αξιοι...
κι ανοιξες το κουτι...εγω ειχα πεθανει...οχι η Αγαπη μου
σιμα του παγαινει...φιλια σου!
mytilinia
15-03-2009 @ 14:10
ποιος ζει...και ποιος πεθαίνει...και γιατί;;;; η ζωή ειναι πάντα γλυκιά...ας χαρούμε κάθε της σταγόνα...δηλώνω ερωτευμένη με τη ζωή...αρκει να το φιλοσοφήσεις...όλα καλά...και τα στραβά...και αυτά καλά....η ζωή πάντα είναι μοναδική... ::hug.::
Γιάννης Χρυσέλης
15-03-2009 @ 15:30

Και μέσα απ την αντίθεση αυτής της ύψιστης αρμονίας
«εγώ πεθαίνω, εσύ ζεις» να δεις φως, πολύ φως,
σαν σύναξη από φλόγες, μα θα τυφλώνεσαι απ την σιωπή μου. ::wink.::
prince philip
17-03-2009 @ 00:51
http://stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=96910


http://stixoi.info/stixoi.php?info=MyStixoi&gr=poems&sort=date&order=desc


::hug.::
ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ
17-03-2009 @ 05:11
Μαργαρίτα πάντα ίδια. Νάσαι καλά! την ::love.:: μου
ΚΟΥΦΕΤΟΥΛΑ
17-03-2009 @ 06:20
δάκρυ γλυκό , σαν σύναξη από φλόγες.
πολύ φιλοσοφημένο Μαργαρίτα , καταπληκτικό.
την καλησπέρα μου. ::hug.::
χρηστος καραμανος
17-03-2009 @ 06:39
Μόλις τώρα άνοιξα το αγγελτήριο θανάτου μου
και διάβασα πως ήμουνα μονάχα ένα όνομα,
γρίφος για σένα στην αίθουσα της ευτυχίας σου.
Δάκρυ γλυκό η ανάνηψη στην παραλία της Γάζας,
την συνύπαρξη αρνήθηκε των ψυχών..
η μουσική από το Ρέκβιεμ του Γιοχάνες δεν άνοιξε
το διπλομανταλωμένο τείχος σου, δαιμονοποίησες
το αγιασματάρι σου Ναίτη, να πάρω πίσω ήθελα
το καταθετήριο μου, αλήθεια μου, όνειρο, βαρίδι
αναίτιου πόνου. Μα κάπου, ίσως, κάποτε, μπορεί,
ποιος ξέρει!!! ίσως η σκοτεινιά μου να φωτίσει εσένα.
Και μέσα απ την αντίθεση αυτής της ύψιστης αρμονίας
«εγώ πεθαίνω, εσύ ζεις» να δεις φως, πολύ φως,
σαν σύναξη από φλόγες, μα θα τυφλώνεσαι απ την σιωπή μου.
Να θυμάσαι πως εσύ το έγραψες το αγγελτήριο ψυχή μου.



::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Ελένη Καιγή
17-03-2009 @ 06:41
Υπέροχο!
nieeeee
18-03-2009 @ 01:32
::love.::
armenisths
18-03-2009 @ 05:34
ΜΠΡΑΒΟ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ... ΥΠΕΡΟΧΟ ΜΠΡΑΒΟ... ::up.:: ::hug.::
ψιτ-ψιτ
19-03-2009 @ 01:50
φτου φτου....
athan21
20-03-2009 @ 13:03
::up.:: ::up.:: ::up.::
adespotoi
22-03-2009 @ 06:32
κάποιοι δεν είναι ποιητές, αλλά ζούνε σα ποιητές, εύχομαι σε όσους το θέλουνε και τα δυο. ::smile.::
poetryf
22-03-2009 @ 15:24
Ψυχή μου... Γράφεις! ::love.::
sorrowman
19-04-2009 @ 07:24
"...Μονάχα Ένα Όνομα..."
Χρόνια Πολλά.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο