Πως φαίνεται η θλίψη μες τα στήθη μου
πως φαίνεται γιε μου οτι έφυγες ξανά
κι η αγωνία χωρισμένη στα κομμάτια μου
ένα κρυφτό που πάντα βράδυ αρχινά
πως φαίνεται βαρύς ο πόνος στο κορμί μου
σαν τραίνο με φορτίο με διαπερνά
πάνω στις ράγες του αφήνω τη ψυχή μου
κάθε φορά που φεύγεις με περνά
πως φαίνεται το δάκρυ μες τα μάτια μου
σκουπίδι ήτανε λέω και κλαίω διακριτικά
σαν καταιγίδα μου σπάει τα κατάρτια μου
κι έχω το πλοίο μου μονάχο στ΄ ανοιχτά
πως φαίνεται αυτό πως πάλι με πεθαίνει
πως φαίνεται και τούτη τη φορά
μέσα στα μαύρα του με ντύνει έτσι με θέλει
κι έτσι περήφανο με σβήνει με νικά
δεν φαίνεται η μέρα κοντά για να ξανάρθεις
πάλι μαζί μου να σ’ έχω συντροφιά
καν το καιρό να τρέξει ίσως αν προφτάσεις
ξέρεις τις νύχτες όλα γίνονται κρυφά
κλέψε το πόνο που κερνάει παντοτινά
έτσι το κάνει πάντα δήθεν … φιλικά
