| |
Χθες μεσημέρι με πήρε ο ύπνος στον καναπέ
Σε είδα
δεν είχες σώμα
ήσουν μια τεράστια παρουσία που γέμιζε ασφυκτικά το δωμάτιο
και με πίεζε με κύματα μεγάλης αγάπης
Δεν μπορούσα να αναπνεύσω
κάτι πήγαινα να σου πω, αλλά δεν τα κατάφερνα
Ήτανε και άλλοι εκεί, παρουσίες δικών μας, αλλά δεν έβλεπα
Σ’ ένιωθα σαν ασχημάτιστο πρόσωπο να γεμίζει τα πάντα,
αισθανόμουν πολύ ευχάριστα,
αυτός πρέπει να είναι ο χώρος της ψυχής,
Τρόμαξα
Όσο είμαι ζωντανή δεν θέλω να σ’ αγαπώ χωρίς σώμα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
