| |
Ξαφνικα σε ειδα εκει...
μεσα στου ισκιους του χθες...
αιωνιος επισκεπτης των ονειρων μου...
ο πριγκιπας του παραμυθιου
που ποτε δεν εζησα...
η καρδια μου θρυμματισμενη...
η πανσεληνος θλιμμενη...
Φυγε ψυχη μου....
μην ακους το τραγουδι των σειρηνων...
αγνοησε τους θλιμμενους ψιθυρους των νεραιδων....
Αποψε...οπου κι αν εισαι ακου μονο την καρδια σου...
με τον ανεμο σου στελνω το παραμυθι
που λαχταρας να ακουσεις....
που θα μπορεσει να γιατρεψει την καρδια σου...
Μονο για αποψε...
να σου πω ενα σαγαπω....
να σε φιλησω και θα φυγω...
Κλεισε τα ματια...
Ακου...
ο ανεμος κλαιει....
Τελος...
ο ηλιος γυρισε στον ουρανο.....
το σωμα του Ερωτα βρεθηκε νεκρο...
στιχος διχως ομοιοκαταληξια....
η ιδια επαναλαμβανωμενη ιστορια..
ενα τελευταιο τελειο ποιημα...
το ιδιο παλιο τραγουδι...
ο θυτης που εγινε θυμα....
κοκκινο βαφτηκε
το λευκο λουλουδι......
ο Θανατος αιχμαλωτησε τα συναισθηματα...
με το πρωτο φως του ηλου τα ριξε στην πυρα...
το μονο που μεινε ειναι μοναξια...
μα τοτε την παγωνια του διελυσε....
μια κοπελα ντυμενη στα λευκα...
ο Θανατος την ερωτευτηκε...
μα η Αγαπη πως θα μπορουσε αγαπησει
αυτον που της στερησε την χαρα...
ο Θανατος τοτε θυμωσε
την Αγαπη εκλεισε
στον πιο σκοτεινο πυργο...
και εβαλε τον Πονο να την φυλα....
το Ονειρο αντικρισε του Ερωτα το πτωμα...
και απο την Ελπιδα ζητησε να του δωσει μια ευκαιρια ακομα.....
ο Ερωτας τα ματια του ανοιξε...
μα αντικρισε σκοταδι....
η καρδια του ματωσε
οταν εμαθε τι επαθε η Αγαπη...
ο Θανατος
θυσια ετοιμασε στο πνευμα το ανωτερο...
θυσιασε στον βωμο του
τον τελευταιο χρυσο μονοκερω....
του ζητησε αυτον να αγαπησει....
μα αυτη δεν αντεχε αλλα χειλη να φιλησει...
τον αγαπημενο της θρηνουσε....
τοτε κατευθασε ο Ερωτας
και τον Θανατο προκαλει σε μονομαχια....
απο την μια μερια
ο Θανατος με συμμαχο τον Εγωισμο
και απο την αλλη ο Ερωτας με συμμαχο το Ονειρο...
πεφτει στο εδαφος ο Εγωισμος...
κι ο Ερωτας με ματωμενες φτερουγες
σερνει τον Θανατο στο φως...
την καρδια του ξεριζωσε....
ο ιπποτης κλαιει...
τον δρακο του τον σκοτωσε....
την Αγαπη αγκαλιασε....
και απο τοτε κανεις δεν δακρυσε.....
Σαν μια φλογα που ποτε δεν θα σβησει...
σαν τον αγερα που συνεχεια φυσα...
σαν μια πληγη που ποτε δεν θα κλεισει
ειναι η καρδια μου που για σενα χτυπα...
Σαγαπω.....να το θυμασαι....
Ποναω....μεσα μου ματωνω...ομως παλι ειμαι μονη...
με μοναδικη παρεα μια καρδια που δακρυζει....αχρηστη.....
ολα εχουν τελεισει......θα επρεπε να χαιρομαι..να μαι ευτυχισμενη....
ομως δεν ειμαι...απο εκεινη την μερα που εσυ δεν ηρθεσ ποτε...
απο εκεινη την ημερα και μετα...οτι κανω ειναι λαθος...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
