stixoi.info: Μας νικήσαμε

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Μας νικήσαμε

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130668 Τραγούδια, 269442 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Μας νικήσαμε

Ξαφνικά οι μέρες γίνανε αγιάτρευτα βαρετές ...

Ολοκλήρωσα την εργασία μου
διάβασα ένα βιβλίο
πότισα τα λουλούδια
έπαιξα λίγο πιάνο
μαγείρεψα κινέζικο κοτόπουλο
και πήρα μια φίλη μου τηλέφωνο
για να της πω ότι δεν έχω τίποτα να της πω.
Πως το τοπίο έχει παγώσει
κι ότι είχε γίνει έχει τελειώσει
και τώρα απλά υπάρχω
χωρίς να ζω...

Δεν τον σκεφτόμουν
ούτε είμαι πια ερωτευμένη
ούτε περιμένω κάτι να συμβεί
ακόμα κι αν συμβεί θα κάνω πίσω
αυτό τόλμησα ν' αποφασίσω
ο καθένας γυρίζει στον δρόμο του
γιατί η διασταύρωση τελείωσε
κι ας μην βρήκα ακόμα τον δικό μου...

Απλά αναρωτήθηκα
γιατί έχει τόση ησυχία;
γιατί δεν μιλάω πια με τον Θεό
κι ούτε Εκείνος με 'μένα;
γιατί μου είναι αδιάφορο το μέλλον;
γιατί πια δεν νιώθω
ούτε ζέστη ούτε κρύο;
ούτε αγάπη , ούτε θυμό;
Γιατί δεν ξυπνώ τις νύχτες
με μάτια δακρυσμένα;
γιατί δεν αποκεφαλίζω
τα αρκουδάκια μου
και δεν σπάω τα ποτήρια;
γιατί δεν σκίζω τα παλιά μου
ημερολόγια όπως έκανα τότε;
τώρα δεν κρατάω ημερολόγιο...

Γιατί εκείνος λείπει
φοβήθηκε κι έφυγε...
Φοβήθηκε όλα όσα μας δίναν ζωή
προτιμήσαμε να φοβόμαστε
παρά να ζούμε
κι έτσι τώρα οι μέρες
δεν περνάνε...
κι η ζωή έχει μόνο
τη γεύση της μοναξιάς.

Μαζί του χάθηκαν οι κατάσκοποι
που μας κυνηγούσαν
και τα περιπολικά
που τις νύχτες μας τιμούσαν.
Χάθηκε και το κυνηγητό
των γονιών μου ,
ο έφηβος αντάρτης μέσα μου
αρνήθηκα εκείνον
συμφιλιώθηκα μαζί τους.

Χάθηκαν τα ανέκδοτα
κι ο ανταγωνισμός
για το ποίος έχει πιο πολύ χιούμορ
ο Αλέξης ή ο Δημοσθένης;
Χάθηκαν οι ταχύτητες
του χτύπου της καρδιάς
σαν αγγίζει κάτι απαγορευμένο.

Που πήγε η θάλασσα;
που πήγαν τ' αστέρια;
ο ήλιος κι ο δυνατός αέρας;
οι εντάσεις και οι αντιδράσεις;
οι καυγάδες μας που σήκωναν πολέμους;
τα ξενύχτια στις καυάτζες
οι σοφίες και φαντασίες
η ζήλια , το πάθος
οι φιλίες και φιλονικίες;

Θα 'ταν ψέμα αν έλεγα πως μου λείπει
επειδή τον ''αγάπησα στ' αλήθεια''
Όμως εκείνο που λείπει
είναι το μικρό μας θέατρο
με τους χιλιάδες θεατές
να μας μιλάνε , να μας κυνηγάνε
μαζί μας να γελάνε
τα λάστιχα να σκάνε
για να μας αφήσουν μόνους
στο ψηλό και έρημο βουνό.

Κοιτάζω το ρολόι που μου χάρισες
οι δείκτες του έχουν σταματήσει
βαριούνται να προχωρήσουν
χωρίς σκοπό...
Μέχρι χτες ήσουν εδώ
μετά τ' αποφασίσαμε
το παρελθόν αφήσαμε
με τους νόμους συμφωνήσαμε
και... μας νικήσαμε.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 7 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Έρωτας & Αγάπη,Σαχλαμαρίτσες Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Ιχνηλάτης 29-03-2009 @ 11:54	Πολύ καλό κομμάτι!!! Με ένα ελεύθερο στύλ αλλά με την ποιητικότητα μέσα ολόκληρη. Και την ευαισθησία να κυριαρχεί!!!
Xωρολάτρης 29-03-2009 @ 12:30	Με θαυμάσιο τρόπο μας ανεβάζεις στα μάτια μας κείνο που ζωή ήτανε για σας κάποτε..Ξαφνικά ησυχία όμως..Ο Αλέξης και ο Δημοσθένης ακόμα χειροκροτούν την ευθυμία τους με αστεία και τα αρκουδάκια αναποκεφάλιστα συνεχίζουν να υπάρχουν χωρίς εσάς..Γιατί όλα αυτά μη με ρωτήσεις..Εχει ο άνθρωπος το χάρισμα φαίνεται πάντοτε να μιλά με την λύπη του κάθε φορά που νικιέται μοναχός του..Καλό κουράγιο Μαράκι..Θα συνεχίσεις!
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ 29-03-2009 @ 13:41	Εξαιρετικο !!!!!!!!!!!!!! ::yes.::
idroxoos 29-03-2009 @ 13:57	Σε ότι αγαπήσαμε όσο και άν πονάμε παράξενο ακούγεται μα πάντα εκεί γυρνάμε!!!! idroxoos. Πάντως μου άρεσε πολύ!!!! ::wink.:: ::up.::
Aris4 29-03-2009 @ 15:11	Διαβαζοντας το ..... να , εχω την εντυπωη πως απο προχθες , ως σημερα , εχεις μεγαλωσει παρα πολυ !!! ::smile.::
tarifula 29-03-2009 @ 18:29	δυσκολα....
ΜΙΤΣΕΦ 29-03-2009 @ 23:46	ΑΡΚΕΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο