iraklisv
03-04-2009 @ 02:23 | Εσύ από μικρο παιδί πετροβολούσες τη ζωή... ::laugh.::
Η ράβδος η χρυσή
θα' ναι πάντα εκεί
αν η δειλία δε μπορεί
το θάρρος θα τη πιάσει
Να είσαι καλά παλικάρι μου. | |
CHЯISTOS P
03-04-2009 @ 03:08 | Χα χα ! Σπάνια γράφω βιωματικά, απλά το θλιμμένο μου βγαίνει καλύτερα, γιατί στην περιοχή της απαισιοδοξίας βρίσκεις περισσότερες έννοιες & λέξεις να χρησιμοποιήσεις όταν θέλεις να κάνεις ομοικαταληκτική ακροβασία...
Κάπως έτσι... καλημέρα ! | |
elpidakwstopoulou
03-04-2009 @ 03:14 | απλά υπέροχο !!!!!!
απλά στα αγαπημένα !!!!
έτσι απλά την καλημέρα μου !!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
rock sugar
03-04-2009 @ 03:25 | έχω πια μάθει να γελώ / και με τον πόνο..
......... τι να πεις......
::hug.:: | |
Nasmia19
03-04-2009 @ 03:51 | παρα πολύ μου άρεσε, εμεινα με το ερωτηματικό τι να συμβολιζει η...χρησή ράβδος... ::wink.:: ::yes.:: ::up.:: | |
CHЯISTOS P
03-04-2009 @ 03:54 | Πιάσε τη ράβδο τη χρυσή : βρες την καλή σου τύχη.
Την καλησπέρα μου , να είστε καλά !
| |
Aris4
03-04-2009 @ 04:24 | Σταυρουκο , προσεχε να μη μου βγεις μανιοκαταθλιπτικος στο τελος ρε !!!! ::laugh.:: ::razz2.:: ::kiss.:: | |
CHЯISTOS P
03-04-2009 @ 05:23 | Μην ενησυχείς Σταυρούκο μου... είμαι τόσο επιφανειακός στα θέματα, και το μόνο που μ' απασχολεί είναι το στήσιμο της στιχοπλασίας...
(Καλού κακού, δεν μου συστήνεις και τον ψυχολόγο σου? Απλά ...θα με φιλοξενήσεις για κάποιους μήνες !...) ::laugh.:: ::laugh.:: | |
isidora
03-04-2009 @ 08:08 | Πάρε μονάχα το χυμό / της μιας ημέρας...
Η αλήθεια είναι οι πεταλούδες [ψυχαί ημερόβιοι] εχουν μυρωμένο ύπνο πάνω στα λουλούδια και ωραίο δείπνο ::rol.:: | |
yiannistellidis
03-04-2009 @ 08:20 | ::up.:: ::theos.:: | |
peiraiotissa
03-04-2009 @ 09:06 | Κλείσε την πόρτα σου και σύ, / σου το προστάζω
κι ύστερα χάσου
πιάσε τη ράβδο τη χρυσή, / -που εγώ δειλιάζω-….
-.-
Α ρε Χρήστο....είσαι απίθανος στα πονεμένα!!!!!!!!!!!
Πρόσεχε όμως ε???? ::kiss.:: ::wink.:: | |
TAS
03-04-2009 @ 12:01 | εκπληκτικό και ως σπουδή Χρήστο . . ::yes.:: | |
swordfish
03-04-2009 @ 13:47 | Ωραίο!!! ::yes.:: | |
Γιάννης Χρυσέλης
03-04-2009 @ 14:48 |
μα δε με νοιάζει,
έχω πια μάθει να γελώ / και με τον πόνο.. ::smile.:: | |
Celestia
03-04-2009 @ 15:24 | Μα σύντομα καταστροφή / με προδικάζει,
κι ότι βαδίζω
δρόμος χωρίς επιστροφή, / -μα δεν πειράζει-.
Πάρε μονάχα το χυμό / της μιας ημέρας...
το μέλλον γκρίζο,
σύντομα θά ‘χει τελειωμό / και θάν’ αέρας.
Μαγευτηκα!
Υπεροχο!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
 |
