| |
Ψεύτικες ελπίδες ξέρεις μόνο να δίνεις
μεγάλες πυρκαγιές για λίγο μόνο να σβήνεις.
Σε σένα είχα αρχίσει τα όνειρα μου να χτίζω
τα οποία οι πράξεις σου μ’ ανάγκασαν πάλι να αρχίσω να γκρεμίζω.
Δε μ’ άφησες να ζήσω τη ζωή,
μόνο μια φευγαλέα δίπλα σου στιγμή.
Να ξέρεις όμως πάντα για σένα θα ‘μαι δω
μήπως και καταφέρω έτσι να σωθώ,
απ’ τα σκοτάδια της ψυχής μου πλέον να καταφέρω να βγω.
Το χέρι το δικό σου απελπισμένα ψάχνω να πιαστώ
το πρώτο φως της χαραυγής πάλι πλάι σου να δω.
Περιμένω εσένα να έρθεις ξανά,
ελπίδα να φέρεις, να φέρεις χαρά.
Και όταν αυτό κάποια μέρα γίνει,
μια νέα γλυκιά ανάσταση
ζωή και ανάσα απλόχερα θα δίνει.
Μα όλα αυτά, απλά όνειρα είναι.
Ακόμα στις σκιές στα βαθιά σκοτάδια είμαι
ψέματα και πάθη έχω παρέα
την απύθμενη άβυσσο έχω για θέα.
Φωνές και ψυχές ξεπηδούν από κει
μου μιλούν με καλούν, κι η ψυχή μου εκεί για να μπει
Ένα άτομο πλέον στο κόσμο μπορεί να με σώσει,
στο δρόμο προς την άβυσσο το ολοφώτεινο τέλος να δώσει
Εσύ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
