| |
Μου είπες θα τηλεφωνήσω
κι όμως δεν το κανες ποτέ
πανε δυο μήνες και ΄χω μείνει
ακίνητος στον καναπέ
Δεν έχει νόημα να ζήσω
αφού δεν είσαι πια εδώ
φαίνεται πως πια δε σου λείπω
δεν πρέπει πια να καρτερώ
Ρ
Για σένα τώρα είμαι καταδικασμένος
να κλαίω μέσα σ΄ένα σύννεφο καπνού
αξύριστος μ΄ένα ποτήρι εις το χέρι
να προσπαθώ να πάω τη σκέψη μου αλλού
Αξιοπρέπεια δε ξέρω τη σημαίνει
κουλουριασμένος έμεινα στον καναπέ
ξέρεις τον τρόπο εύκολα για να χωρίζεις
γιατί απλά δε με αγάπησες ποτέ
Άραγε που να είσαι τώρα
τί κανεις και με ποιόν μιλάς
το άρωμα σου πώς μυρίζει
ποιός σου χαιδεύει τα μαλλιά
Μακάρι πάλι να γυρίσεις
στα πόδια μου για να σταθώ
θα ΄ναι ΄να δώρο ονειρεμένο
θα ΄ναι ΄να θαύμα απ΄το θεό.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
